Απόψε, καθώς η σπείρα του ηλιακού φωτός ενός καυτού απογεύματος εν Ζακύνθω, μετεξελισσόταν σε σκοτάδι ευφρόσυνο και δροσερές πνοές της θερινής νύχτας, οι Σπείρες και οι Παλινδρομήσεις της Τέχνης του αγαπητού μας φίλου εικαστικού καλλιτέχνη ΔΙΟΝΥΣΗ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ έκανε την Κρύπτη, τον δημιουργικό / εκθεσιακό χώρο του, να φαντάζει ξανά και ξανά ως μία από τις ελάχιστες πλέον Μήτρες Πολιτισμού στο νησί μας!
Ο Διονύσης Παπαδάτος στην Κρύπτη παράγει μόνος (ολόμονος) Πολιτισμό, ούτως ώστε να δικαιωθώ κι εγώ, όταν λέω κι επιμένω / γράφω και ξαναγράφω ότι ο αυθεντικός Πολιτισμός, την σήμερον ημέραν, παράγεται ως ιδιωτική υπόθεση και αφορά στην έκφραση μύχιων καταστάσεων μονάδων και ατόμων.
Ο καθείς και η Κρύπτη του, δηλαδή ! Δεν επιθυμώ να εκφράσω παράπονο υποστηρίζοντας κάτι τέτοιο, αλλ' απλώς υποστηρίζω ότι η ιδιώτευση ενός εκάστου είναι -σε τελική ανάλυση- μέθοδος επιβίωσης και αντιποίησης των χαμερπών "εν γη ερήμω και αβάτω και ανύδρω", όπως έχει -δυστυχώς- καταντήσει η πάλαι ποτέ "ωραία και μόνη Ζάκυνθος" των Ποιητών και της Καλλιτεχνίας...
Ευτυχώς, όταν έρχεται η ώρα και ο Διονύσης Παπαδάτος ανοίξει, φιλόξενα, τα πορτόνια της Κρύπτης του, για να κοινοποιήσει τον καρπό του μόχθου του, πλείστοι όσοι "όμαιμοι" ξετρυπώνουν από τις δικές τους ιδιωτικές Κρύπτες, ώστε να συναντήσουν αλλήλους και να παρηγορηθούν!
Είμασταν όλοι οι φίλοι εκεί! Θαυμάσαμε τη νέα δουλειά του Παπαδάτου, την οποία είχε πρωτοπαρουσιάσει πέρυσι στην Πάτμο (ο Ίσκιος μας ήταν εκεί!) και, μεταξύ τυρού, αχλαδίου και μπαλαντών, ανταλλάξαμε ειλικρινή αισθήματα και ασπασμούς συναντίληψης! Να είσαι καλά Διονύση, που μάς έδωκες την ευκαιρία! Πάντα δυναμικός μπροστά!!!
π.Π.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου