Για τον Η΄ Τόμο του "Μικρού Γεροντικού" του Π. Β. Πάσχου

Μικρή παρουσίαση από τον π. Παναγιώτη Καποδίστρια

Είχα την τιμή να λάβω αυτές τις ημέρες το νέο βιβλίο του αγαπητότατου Καθηγητή μου στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ευσκιόφυλλου Ποιητή Π. Β. Πάσχου, που μόλις κυκλοφορήθηκε από τις Εκδόσεις Αρμός (Φεβρουάριο 2011, σελίδες 192), με εξώφυλλο, εικόνες και κοσμήματα του π. Χριστοδούλου Φεργαδιώτη, όλα καλοταιριασμένα.

Τιτλοφορείται "Ταπεινοφροσύνη και Αγάπη" και είναι το Η΄ στην καλαίσθητη και καλόχυμη σειρά "Μικρό Γεροντικό", την οποίαν ο ίδιος επιμελείται από ετών, ο δε υπότιτλος αποτελεί σαφέστατη επεξήγηση περί τίνος πρόκειται: "Οι μεγάλοι Ασκηταί ομιλούν περί ταπεινοφροσύνης, ανεξικακίας, αγάπης, Διορατικών Γερόντων και Σημειοφόρων".

Η εν λόγω σειρά "Μικρό Γεροντικό" του σοφού Καθηγητή, στηρίζεται κυρίως σε μία από τις καλύτερες συλλογές των χειρογράφων - που είναι άπειρα φυσικά, αφού όλοι σχεδόν οι υποτακτικοί επιθυμούσαν να καταγράψουν τις πνευματικές εμπειρίες των Γερόντων τους, ώστε ακατάσπαυστα να παραδειγματίζονται και να παραδειγματίζουν έτσι τους επιγενόμενους. Από αυτές, με την επιστημονική επάρκεια και θεοσεβή ματιά του ελλογιμότατου υμναγιολόγου Πάσχου, μπορούμε σήμερα να έχει ο κάθε ενδιαφερόμενος προ οφθαλμών και στη βιβλιοθήκη του αυτές τις μικρές -πυκνότατες σε περιεχόμενο και διδαχή- ιστορίες, ώστε να στηρίζεται στον ενδεχόμενο πνευματικό αγώνα του, στηρίζοντας ταυτόχρονα τον περίγυρό του.

Χάριν δείγματος, αντιγράφουμε παρακάτω μερικά τέτοια γεροντικά στιγμιότυπα, ευχαριστώντας τον Π. Β. Πάσχο, τόσο για την ευκαιρία που μάς παρείξε, όσο και για την -όπως πάντα- γλυκιά και "παλαιογραφημένη" αφιέρωση του βιβλίου του! Ο γράφων τού οφείλει πολλά!!!

Ο αββάς Ποιμήν έλεγε:

- Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από την ταπεινοφροσύνη και τη μακροθυμία, όπως ακριβώς έχει ανάγκη από την αναπνοή που βγαίνει από τη μύτη του.

* 

Ένας αδελφός ερώτησε τον αββά Ποιμένα:

- Πώς πρέπει να φέρομαι στον τόπο που κατοικώ; 

Και ο Γέροντας τού απάντησε:

- Να έχεις πάντα το φρόνημα ενός φιλοξενούμενου, όπου και να μένεις, για να μη ζητάς να μπαίνει ο λόγος σου πάνω απ' τους άλλους, κ' έτσι θα βρίσκεις ανάπαυση.

*

Είπε ο Γέροντας, πως ένας αδελφός ερώτησε τον αββά Αντώνιο:

- Τι ακριβώς είναι η εξουθένωσις;

Και ο Γέροντας τού απάντησε:

- Το να νιώθει κανείς πως είναι πιο κάτω και από τα άλογα ζώα, και να γνωρίζει πως εκείνα δεν περιμένουν καμμιά κρίση.

*

Ένας Γέροντας είπε:

- Ποτέ μου δεν θέλησα να κάνω ένα έργο που να ωφελεί εμένα και να βλάπτει τον αδελφό μου, διότι έχω πάντοτε την ελπίδα, ότι το έργο του αδελφού είναι ένα έργο που αποδίδει καρπούς και σε μένα.

*

Ένας Γέροντας είπε:

- Πέρασα είκοσι χρόνια πολεμώντας μ' ένα λογισμό, για να μπορέσω να βλέπω όλους τους ανθρώπους σαν έναν άνθρωπο.