© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Οδοιπορικό στην "Αιώνια Πόλη"

Γράφει η Δήμητρα Σταμίρη - Διευθύντρια του Μουσικού Σχολείου Ζακύνθου 


Φετινός προορισμός αντιπροσωπείας εκπαιδευτικών και μαθητών του Μουσικού Σχολείου Ζακύνθου ήταν η "αιώνια πόλη", στο πλαίσιο υλοποίησης τριετούς προγράμματος πολιτιστικής και εκπαιδευτικής συνεργασίας με φορείς της ομογένειας σε χώρες που αυτή δραστηριοποιείται.

Αφορμή αποτέλεσε η πρόσκληση της Ελληνικής Κοινότητας Ρώμης και Λατίου για την πραγματοποίηση πολιτιστικής εκδήλωσης, καθώς και η συνεργασία μας με την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος και το ομογενειακό σχολείο.

Ο ενδιάμεσος προορισμός μας ήταν η Sulmona. Μια πόλη με έντονα μεσαιωνικά σημάδια, με την οποία η Ζάκυνθος έχει αναπτύξει ιδιαίτερους δεσμούς σε επίπεδο δήμων – βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη η διαδικασία αδελφοποίησης – και πολιτιστικών φορέων. Ειδικά στην αναβίωση του δρώμενου των έφιππων μεσαιωνικών αγώνων (Giostra). Φτάσαμε απόγευμα στην πόλη, μετά την αργοπορημένη άφιξη του πλοίου στο λιμάνι της Ανκόνα, γεγονός που δεν επέτρεψε τη σχεδιαζόμενη συνάντηση με τοπικούς φορείς. Χωθήκαμε, όμως, στα πλακόστρωτα δρομάκια και στις πλατείες – και σ’ αυτήν όπου αναβιώνει η Giostra. Θαυμάσαμε το αρχιτεκτονικό χρώμα των κτισμάτων, που δεν είναι, ωστόσο, άγνωστο σ΄ εμάς τους Επτανήσιους, αλλά και την απλότητα των ναών που συναγωνίζεται τον όγκο τους. Έτσι, έστω κι αυτό το σύντομο πέρασμά μας από την πόλη των ιπποτών μάς άφησε μια αίσθηση ικανοποίησης.


Στη Ρώμη, το σημείο αναφοράς της άλλοτε κραταιής αυτοκρατορίας και το παγκόσμιο κέντρο του καθολικισμού, οικειωθήκαμε το μεγαλείο της με τη γνωριμία ιστορικών και καλλιτεχνικών θησαυρών της. Πολυφωνικά σημάδια εποχών και ιδεών, το καθένα με ξεχωριστή σημειολογία, μας οδήγησαν στη βίωση ποικίλων συναισθημάτων και μας γέννησαν σκέψεις και προβληματισμούς, κυρίως, για τους τρόπους που γράφεται η ιστορία ενός τόπου, τις συνέπειές της για τους άλλους, αλλά και για το ποιόν των πρωταγωνιστών της.

Στο κρατίδιο του Βατικανού και, κυρίως, στο μεγαλόπρεπο ναό του Αγίου Πέτρου με τα ασύλληπτα μεγέθη των καλλιτεχνημάτων και της συνολικής κατασκευής, που συναγωνίζονται εσκεμμένα το "μικρόν" του ανθρώπου, αισθανθήκαμε μια ψυχική ανάταση. Σταθήκαμε, σχεδόν ευλαβικά, μπροστά στην Pietà του Μιχαήλ Άγγελου που μέσα από τις ακέραια λαξεμένες γραμμές των προσώπων και των σωμάτων μετουσιώνεται σε θεϊκό ο ανθρώπινος πόνος.

Όσο, όμως, κι αν μας συνεπήρε ο βερμπαλισμός του καθολικού ναού, απερίγραπτη ήταν η συγκίνησή μας όταν , την Παρασκευή 1η Απριλίου, παρακολουθήσαμε τους Δ΄ Χαιρετισμούς, σε μια ατμόσφαιρα κατάνυξης, στο μικρό Ορθόδοξο Ναό του Αγίου Ανδρέα, που βρίσκεται δίπλα στη φημισμένη Via Veneto των αστέρων του παλιού ιταλικού σινεμά. Ανταμώσαμε όλοι εκεί, οι ομογενείς, ανάμεσά τους κι ο Πρέσβυς της Ελλάδας κι εμείς οι επισκέπτες, στην αναπομπή των ύμνων, των "Χαίρε" του Μελωδού προς τη Θεοτόκο, από το Σεβ. Μητροπολίτη Ζακύνθου κ.κ. Χρυσόστομο και τον Αιδ. π. Παναγιώτη Καποδίστρια, Θεολόγο, εκπαιδευτικό του Σχολείου μας. Μια αίσθηση εσωτερικής πληρότητας μας διακατείχε όλους σ’ εκείνο το μικρό ναό, καθώς μας είχε συνεπάρει η ιερότητα του χώρου και των στιγμών.

Το επόμενο πρωί του Σαββάτου συναντηθήκαμε με τη δασκάλα και τους μικρούς μαθητές του Ελληνικού Σχολείου. Τους μιλήσαμε για το νησί μας, τη Ζάκυνθο –κάποιοι την είχαν επισκεφθεί– που είναι η γενέτειρα γη των εθνικών ποιητών Ελλάδας και Ιταλίας, Διονυσίου Σολωμού και Ούγου Φώσκολου, αντίστοιχα. Στη συνέχεια, μίλησαν τα ίδια τα παιδιά για τα μέρη καταγωγής τους στην Ελλάδα και για το πόσο νοσταλγούν τα καλοκαίρια τους εκεί. Ήταν μια νότα ελπίδας για τη διατήρηση του ελληνικού στοιχείου σε ξένους τόπους.

Το ίδιο απόγευμα, σε αίθουσα του Σχολείου, δώσαμε τη συναυλία μας. Με γνώριμες μελωδίες, μέρος από το "Αφιέρωμα στον ελληνικό κινηματογράφο", που είχαμε παρουσιάσει στο νησί μας μία εβδομάδα πριν, αλλά και με ζακυνθινά τραγούδια. Χόρεψαν τα παιδιά κι ένα συρτό ζακυνθινό. Εκείνες τις στιγμές, καθώς όλοι σιγοτραγουδούσαμε τα γνώριμα ρεφραίν, σε μια ατμόσφαιρα χαράς, ψυχαγωγίας και συγκίνησης, είχαμε έντονη την αίσθηση ότι η Ελλάδα μάς ενώνει.

Συνολικά, πιστεύουμε ότι και με αυτό τα ταξίδι μας πετύχαμε τους παιδαγωγικούς και πολιτιστικούς μας στόχους. Επιστρέψαμε "πιο πλούσιοι από όσα μας προσέφερε η αιώνια πόλη" και η συνεργασία μας με τους φορείς της Ελληνικής Εκκλησίας της Ιταλίας και της ομογένειας.

Για το λόγο αυτό εκφράζουμε τις ολόθερμες ευχαριστίες μας στο Σεβ. Μητροπολίτη Ζακύνθου κ. κ. Χρυσόστομο που ήταν συνοδοιπόρος και υποστηρικτής μας, που λάμπρυνε με την παρουσία του τις δραστηριότητές μας στη Ρώμη, τους ομογενείς, τους φίλους συνταξιδευτές και όσους συνέβαλαν, με κάθε τρόπο, στην υλοποίηση του προγράμματός μας.






Οπτικοακουστικό υλικό: π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails