Το Πάσχα του σταυροαναστάσιμου Οικουμενικού Πατριάρχη

Σκέψεις του Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτη Καποδίστρια

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Φανάρι ζει τους ενιαυτούς του σταυραναστάσιμα! Φέρει Σταυρό αποβλέποντας στην Ανάσταση και στα Έσχατα των Εξελίξεων. Έτσι, ανακυκλώνει τους καιρούς και τους χρόνους προσδοκώντας δικαίωση -εκτός από την κατά Θεόν- και έμπροσθεν των ανθρώπων. Ο προεστός τής υπ' ουρανόν Ορθοδοξίας, Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ελεύθερος πολιορκισμένος στα τείχη του Πατριαρχείου, αποπνέει το πολύτιμο μεγαλείο της ταπείνωσης του θεσμού που εκπροσωπεί, ενώ με περισσή και αξιοθαύμαστη σοφία διευθύνει από κεί "κάτι υπόθεσες ψυχικές" (κατά Σολωμόν) προς το συμφέρον τής καθόλου Χριστιανοσύνης και δη της Ορθοδοξίας!

Αγαπάμε τον θεσμό και τον ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου και γνωρίζουμε ότι ιδιαίτερα τώρα, κατά τη σεβάσμια περίοδο του Πάσχα, το Φανάρι επιζητεί ως βακτηρία στηρικτική την όση σκέψη και την καρδιακή προσευχή όλων μας (όχι -προς Θεού- τις γνωστές μεμψιμοιρίες και τις εκ του ασφαλούς λοιδορίες εναντίον του), αντιχαρίζοντάς μας τη βεβαιότητα ότι παραμένει απαράβατος εγγυητής της Ενότητας, προασπιστής στεντόρειος των τιμαλφών της Πίστης μας, επιδέξιος και αδιάπτωτος συζητητής στα fora του απατεώνος αιώνος τούτου!

Κατά τις πασχαλινές ημέρες που διάγουμε,  ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ίσταται μειλίχιος και ωραίος στην πρωτοκαθεδρία των ιερών Τελετών και Ακολουθιών, αλλά και της Αγάπης προς άπαντες, επίσημους και ανεπίσημους, πρωτοκλασάτους ή (κυρίως) παιδιά! Και να γνωρίζεις ότι είναι υπερφορτωμένος με μια προαιώνια Παράδοση και σε μια περιωπή, όπου όλοι οι άνεμοι (και οι εντός και οι εκτός) τον κτυπούν με μανία από παντού!...

Αυτές τις σύντομες σκέψεις κάνω, καθώς ετοιμάζω προς δημοσίευσιν μερικές χαρακτηριστικές φωτογραφίες - πορτρέτα Βαρθολομαίου, τα οποία αποτύπωσε αυτές τις ημέρες με τη φωτομηχανή του ο Νικόλαος Μαγγίνας και μόλις κατέφθασαν στο ηλεκτρονικό γραμματοκιβώτιό μας. Κοιτάζοντάς τες ξανά και ξανά, μού έρχονται στη γλώσσα μερικοί τάχα στίχοι, που έχω αφιερώσει στην Παναγιότητά του παλαιότερα (2004):

" (...)

Μιλάς σα να σωπαίνεις

γελάς σα να πεθαίνεις.

Εν πρώτοις Μόνος

ορθογράφος της χαράς

και των χαρίτων

τ' αποστηθίζεις όλα

τα θρυλούμενα νερά.

Ανεμοδείχτης

οιωνίζεσαι πουλιά

πάνω απ' την Πόλη

και δηλοίς τα Έσχατα.

Ξέρεις Χρόνος τι εστί.

(...)

Ολοξάγρυπνος

λόγω πολλών Ολίγων

Φανάρι ανάβεις

νά 'χει φως η Μαρία

που θηλάζει το Παιδί".