[Στην σημερινή δημοσίευσή
μας, έχουμε τη χαρά να πρωτοδημοσιεύουμε δύο νέα ποιήματα του φίλου ποιητή
ΔΙΟΝΥΣΗ ΦΛΕΜΟΤΟΜΟΥ, τακτικού συνεργάτη του e-περιοδικού μας. Κάθε βδομάδα φχαριστιόμαστε όλοι τα
Χρονογραφήματά του, τα οποία μπορείτε να ξαναμελετήσετε, στο σχετικό ράφι της
Ψηφιακής Βιβλιοθήκης μας ΠΑΡΑΘΕΜΑΤΑ ΛΟΓΟΥ,
μ’ ένα κλικ εδώ.
Αγαπητέ Διονύση,
ευχαριστούμε για την τιμή να εμπιστευθείς στον ΙΣΚΙΟ μας τη νέα ποιητική δουλειά σου και σού ευχόμαστε δύναμη και
παρρησία, ώστε να παρουσιάζεις «ολόγυμνο» (κατά
το ρήμα σου) το ποθεινό σώμα της Ποίησης!
π. Π.
Κ.]
Απ’ τη ματιά του αναγνώστη
Κανένα ποίημα
δεν φωτογραφήθηκε ολόγυμνο.
Άλλα φορούσαν μόνο το εσώρουχο
κατεβασμένο σε σημείο
ώστε να υπονοείται η τεχνοτροπία τους
μερικά φύλλα συκής
κλώνους ελιάς
ή και τ’ αγγίγματα της αμπέλου
κι όσα δεν είχαν την επώνυμη
πολυτέλεια
των ομόσαρκων μοντέλων
έκρυβαν με την παλάμη τα φωνήεντα των
στίχων τους
όχι τόσο για την εφαρμογή του νόμου
περί σεμνότητας
όσο για να ’χουν να προσφέρουν στον
αναγνώστη τους
μίαν υποτιθέμενη αποκλειστικότητα.
Στίχοι μετά την ισημερία
α΄
Αρχή με τ’ άλογα
να ταξιδεύουν ασυνόδευτα
σ’ άσπρους φακέλους.
β΄
Δέκα με τόνο
μου ’πες σου έβαλα
πριν με διαιρέσεις.
γ΄
Ή τάλαντο
ή τάλιρο
το ίδιο κάνει.
δ΄
Μέσα στο πράσινο
οι μαργαρίτες με το θράσος τους
Έαρ ορθρίζουν.
ε΄
Η Πικριδιώτισσα
πανηγυρίζει με τα χρώματα
πριν πικρανθεί σαν Mater Dolorosa.
[ Εικαστικά σχόλια: Έργα ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΚΑΤΖΟΥΡΑΚΗ ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου