© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Παρασκευή 13 Απριλίου 2012

Το Μοιρολόι της Παναγιάς


                        
 [Αναγιγνώσκεται την Μεγάλη Παρασκευή. Μάς το απέστειλε ευγενώς η αγαπητή φίλη μας  και καλλιτέχνις Ανθή Βαλσαμάκη, της οποίας είναι και το δημοσιευόμενο σχέδιο. Την ευχαριστούμε ολοκάρδια και προ-αναστάσιμα!!!] 
  
                   Με αργό το βήμα η Παναγιά και αμέτρητο τον πόνο
                    την νύχτα από τον Γολγοθά, κατέβαινε και μόνον
                    τον Ιωάννην πλάι της μες στο σκοτάδι εκείνο,
                    οι πέτρες ανατρίχιασαν στο μυστικό της θρήνο.

                    Όλα τριγύρω σιωπηλά, βουβός είναι ο δρόμος,
                    Θαρρείς τον κόσμο ενέκρωσε ένας μεγάλος πόνος!
                    Και όσο βαδίζουν σαν σκιές, στ’ άχαρα εκείνα μέρη,
                    και μοιρολόγια η Παναγιά τα πιο όμορφα που ξέρει.

                    Τα λένε τα όρη και οι πλαγές απ’ όπου κι αν διαβαίνει
                    κάθε λουλούδι τρυφερό, που βρίσκει το μαραίνει.
                    Κλαίει η Παρθένος που έγινε σκοτάδι εκείνη η μέρα
                    και ακούει πιο κάτω μια φωνή που την ερημιά ταράζει!

                    Ω! τι φωνή λυπητερή, ποια είναι, γιατί στενάζει,
                    ποια σαν εμέ άλλη πονεί και μοιρολόγια λέει!
                    Με του παιδιού της τον χαμό και άλλη μάννα κλαίει!

                    Μια μάννα κάθεται εκεί μονάχη σε μια άκρη
                     απαρηγόρητα θρηνεί  και χύνει μαύρο δάκρυ,
                    και εκείνη σαν την Παναγιά, τον γιό της έχει χάσει,
                    μα δεν μπορεί η άμοιρη στιγμή να τον ξεχάσει!

                   Η Παναγιά τον Χριστό τον είδε Σταυρωμένο,
                    μα εκείνη είδε τον γιόκα της στο δένδρο κρεμασμένο!
                   Ω! πόσο κλαίει , μα το κλάμα της δεν συγκινεί κανένα.

                   Αισθάνεται όμως τον πόνο της, η Παναγιά η Παρθένα,
                    που ακούει το μοιρολόι της και πάει να την γνωρίσει,
                    λόγια αγάπης να της πη να την παρηγορήσει.

                    Με ένα χαμόγελο γλυκό, να του Χριστού η Μητέρα
                    Μάννα της λέει, είσαι δυστυχής, τι σέρνεσαι εδώ πέρα!
                    δεν είσαι μόνη που έχασες το φώς των οφθαλμών σου,
                     είμαι και εγώ , μην δέρνεσαι, πες μου ποιος είναι ο γιός σου!

                     Και η μάννα που είναι ένοχη τα μάτια χαμηλώνει
                      Και η ερώτηση αυτή στα σπλάχνα την πληγώνει.
                      Σκύβει δειλά και απαντά, της λέγει αδελφή μου,
                      Ιούδας ονομάζεται το άμοιρο παιδί μου!
  
                     Μόνον μια μάννα, μόνον αυτή σε όλον τον κόσμο ξέρει
                      τι κοφτερό νοιώθω βαθειά  στα σπλάχνα μου μαχαίρι,
                      στους πέντε δρόμους ρίχτηκα χαμένη σαν ζητιάνα,
                       Ω! που να μην έσωνα Θεέ μου να γίνω μάννα.

                      Μα η Παναγιά κατάλαβε, τον γιό της τον γνωρίζει,
                       μα η Μητέρα του Χριστού δεν φεύγει, δεν γογγύζει,
                       τον ιδικόν της τον καημό ξεχνά την ώρα εκείνη,
                       και για την μάννα του κακού τα δάκρυά της χύνει.

                      Σκύβει και την ασπάζεται, χαϊδεύει τα μαλλιά της,
                       Και την κρατάει με στοργή, μέσα στην αγκαλιά της.
                      Της λέει λόγια τρυφερά  και την γλυκοημερώνει,
                       έλα της λέει άμοιρη πρέπει να ξαποστάσεις,

                       Πάμε μαζί στο σπίτι μου την νύχτα να περάσεις
                        εκεί οι δυό τον πόνο μας  το μητρικό να πούμε.
                        να σμίξουμε τα δάκρυα και να προσευχηθούμε.
                        Αυτά είπε η Δέσποινα, στην δύστυχη την μάννα.

                        Τι εύσπλαχνη η Παναγιά! και ξεκινάνε αντάμα,
                         η μια στης άλλης το πλευρό, σκυφτές, συλλογισμένες,
                           οι δυό μητέρες περπατούν αδελφοαγγαλιασμένες.

                        
                        Ναι!! Γιατί ο Χριστός που σήμερον στον Γολγοθά κρεμάται,
                        Έδωσεν τέτοια εντολήν, ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ.


Παραδοσιακό μοιρολόϊ των Κυκλάδων, που μου το άφησε η νόνα μου Ανθή, παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές! 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails