Επιτέλους, Σολωμός και Κάλβος

Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Επιτέλους, Ποίηση, ως προσφορά κυριακάτικης εφημερίδας και μάλιστα ποίηση μεγάλων Ζακυνθίων: του Διονυσίου Σολωμού και του Ανδρέα Κάλβου! Η εφημερίδα το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, από την προηγούμενη εβδομάδα, προσέφερε στους αναγνώστες της, αφενός μεν τα έργα "Ύμνος εις την ελευθερίαν" και "Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι" του Σολωμού, με πρόλογο του Μίκη Θεοδωράκη και εισαγωγή του Αλέξη Ζήρα, αφετέρου δε τη "Λύρα" και τα "Λυρικά" του Κάλβου με εισαγωγή του Αλέξη Ζήρα. Και έπεται συνέχεια με Παλαμά!

Η σειρά αυτή, που τιτλοφορείται "Οι Ποιητές της Ρωμιοσύνης" αποτελεί πραγματική και ανακουφιστική όαση στον καιρό της ελλαδικής ερήμου. Η Ποίηση ανέκαθεν, ειδικά στους καιρούς της εκάστοτε Κρίσης, παρείχε προτάσεις διεξόδου και δεν παρέλειπε να ψέξει κάθε φταίχτη αλάθευτα και ακριβοδίκαια.

Δείγματος χάριν, αντιγράφω από τον Σολωμό:

(Από το πολύστιχο ποίημα "Ύμνος εις την Ελευθερίαν")

144. 

Η Διχόνοια που βαστάει 

Ένα σκήπτρο η δολερή 

Καθενός χαμογελάει, 

Πάρ’ το, λέγοντας, και συ. 

145. 

Κειο το σκήπτρο που σας δείχνει 

Έχει αλήθεια ωραία θωριά 

Μην το πιάστε, γιατί ρίχνει 

Εισέ δάκρυα θλιβερά. 

146. 

Από στόμα οπού φθονάει, 

Παλληκάρια, ας μην ‘πωθή, 

Πως το χέρι σας κτυπάει 

Του αδελφού την κεφαλή. 

147. 

Μην ειπούν στο στοχασμό τους 

Τα ξένα έθνη αληθινά: 

Ε ά ν   μ ι σ ο ύ ν τ α ι   α ν ά μ ε σ ό   τ ο υ ς 

Δ ε ν   τ ο υ ς   π ρ έ π ε ι   ε λ ε υ θ ε ρ ι ά.

Τυχαία ανοίγω και τον Κάλβο που κρατώ: 

(Από την ωδή "Αι Ευχαί")

Α

Tης θαλάσσης καλήτερα

φουσκωμένα τα κύματα

'να πνίξουν την πατρίδα μου

ωσάν απελπισμένην,

έρημον βάρκαν.

β

'Σ την στεριάν, 'σ τα νησία

καλήτερα μίαν φλόγα

'να ιδώ παντού χυμένην,

τρώγουσαν πόλεις, δάση,

λαούς και ελπίδας.

Γ

Kαλήτερα, καλήτερα

διασκορπισμένοι οι Έλληνες

'να τρέχωσι τον κόσμον,

με εξαπλωμένην χείρα

ψωμοζητούντες·

Δ

Παρά προστάτας 'νάχωμεν.

Mε ποτέ δεν εθάμβωσαν

πλούτη ή μεγάλα ονόματα,

με ποτέ δεν εθάμβωσαν

σκήπτρων ακτίνες.

Ονειρεύομαι, αγαπητοί μου, επαναστατικά πανό στους δρόμους της πρωτεύουσας, με στίχους των ποιητών της (σαν τους ανωτέρω), που να νύττουν και να εξεγείρουν αναστατικά τις κατεσταλμένες συνειδήσεις μας!!! Αμήν και πότε!!!