Το νέο τεύχος παρουσιάζει, μες από το ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ Ν. ΜΟΥΣΜΟΥΤΗΣ
Πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δύο ήταν τα Σώματα Ασφαλείας του κράτους: η Βασιλική Χωροφυλακή, που ήδη από τον Μεσοπόλεμο είχε αναλάβει τη διαφύλαξη του κοινωνικού καθεστώτος, και η Αστυνομία Πόλεων, που είχε αρμοδιότητες τήρησης της τάξης. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, όταν ο υπερτιμημένος κίνδυνος του κομμουνισμού προσφερόταν για πολιτική εκμετάλλευση, η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου σύστησε τη Διεύθυνση Ειδικής Ασφαλείας του Κράτους, που υπαγόταν στη Χωροφυλακή. Στο αντικομμουνιστικό οπλοστάσιο των Σωμάτων Ασφαλείας θα προστεθεί λίγο πριν από τον πόλεμο το Μηχανοκίνητο Τμήμα της Αστυνομίας Πόλεων. Το Σώμα αυτό ιδρύθηκε τον Μάιο του 1939 από το δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά με επικεφαλής τον Αστυνόμο Νίκο Μπουραντά και λειτούργησε ως ένοπλη μονάδα άμεσης επέμβασης σε κάθε αναταραχή στο κέντρο και στις συνοικίες της πόλης. Μετά την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου ανέλαβε την ευθύνη της σύλληψης και κράτησης Ιταλών υπηκόων, οι οποίοι ζούσαν στην Αθήνα, ενώ ταυτόχρονα μια μονάδα του μαζί με μια αντίστοιχη από τη Χωροφυλακή συγκρότησαν μεικτό Μηχανοκίνητο Αστυνομικό Απόσπασμα που στάλθηκε στο μέτωπο, προκειμένου να αστυνομεύει τα καταλαμβανόμενα από τον ελληνικό στρατό εδάφη της Αλβανίας.
Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι αν και από την αρχή σχεδόν της Κατοχής πολλά μέλη των Σωμάτων Ασφαλείας προσχωρούσαν στην Αντίσταση και βοηθούσαν συστηματικά διωκόμενους, δεν έγινε το ίδιο με τους άνδρες του Μηχανοκίνητου Τμήματος και της Ειδικής Ασφάλειας, που απεναντίας συνεργάστηκαν άνευ όρων με τους κατακτητές. Το Μηχανοκίνητο εξελίχθηκε σε φόβητρο των πολιτών, ενώ οι άντρες του άρχισαν να αποκαλούνται «μπουραντάδες».
Στις 12 Οκτωβρίου 1944, ημέρα αναχώρησης των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής από την ελληνική πρωτεύουσα, ο Νίκος Μπουραντάς τέθηκε υπό κράτηση στις φυλακές Αβέρωφ ως δωσίλογος, όμως κατά τη δίκη του στο Β΄ Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων απηλλάγη των κατηγοριών, και λίγους μήνες μετά, τον Ιούλιο του 1946, επανήλθε στην ενεργό δράση τοποθετούμενος σε ανώτατη θέση στο Αρχηγείο Αστυνομίας Πόλεων. Στις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950 εξελέγη βουλευτής Αττικοβοιωτίας με τους συνδυασμούς της Πολιτικής Ανεξάρτητης Παρατάξεως, που είχαν συγκροτήσει οπαδοί της μεταξικής δικτατορίας. Το 1959 διορίστηκε αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος, θέση την οποία διατήρησε ώς τον Αύγουστο του 1964.
Η δράση των Σωμάτων Ασφαλείας, ιδιαίτερα του Μηχανοκίνητου Τμήματος της Αστυνομίας Πόλεων, που λόγω του αμιγώς αντικομμουνιστικού του προσανατολισμού και της συνεργασίας του με τις αρχές κατοχής και τις ελληνικές εθνικιστικές παραστρατιωτικές οργανώσεις, εξελίχθηκε σε μία από τις πλέον «διαβόητες» κρατικές υπηρεσίες της περιόδου, έχει μείνει στη «λήθη» και εν πολλοίς στο ερευνητικό σκοτάδι. Τα επίσημα εθνικά ή κομματικά αφηγήματα καθώς και η συλλογική μνήμη έχουν εστιαστεί σχεδόν αποκλειστικά στον προδοτικό ρόλο των Ταγμάτων Ασφαλείας, αφήνοντας στο απυρόβλητο τον επίσης προδοτικό χαρακτήρα της δράσης της Χωροφυλακής και του Μηχανοκίνητου Τμήματος της Αστυνομίας Πόλεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου