© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Τρίτη 8 Απριλίου 2014

Το μετέωρο βήμα της Ουκρανίας στην 550ή "Ιστορία Εικονογραφημένη"


Μας πληροφορεί σχετικά ο διευθυντής του περιοδικού και συνεργάτης μας ΔΙΟΝΥΣΗΣ Ν. ΜΟΥΣΜΟΥΤΗΣ μες από το ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ

Η σύγχρονη ουκρανική ιστορία ξεκινά από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την ίδρυση του ανεξάρτητου κράτους της Ουκρανίας, το 1991. Πρώτος πρόεδρος της χώρας ανακηρύχθηκε ο Λεονίντ Κραβτσούκ, που τρία χρόνια αργότερα αντικαταστάθηκε από τον πιο μακροημερεύοντα μέχρι σήμερα Ουκρανό ηγέτη, τον Λεονίντ Κούτσμα. Η διακυβέρνηση των δύο πρώτων ηγετών της Ουκρανίας έφερε το κλασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα των μετασοβιετικών κυβερνήσεων, τη συμβίωση δηλαδή αδύναμων πολιτικών ηγετών με μία μικρή ομάδα μεγαλοεπιχειρηματιών που έκαναν αμύθητες περιουσίες από την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων, τους αποκαλούμενους ολιγάρχες.
Όταν η Ουκρανία ανεξαρτητοποιήθηκε το 1991, μέσα σε μια νύχτα ο μισός πληθυσμός της αναγκάστηκε να μάθει ταχύτατα ουκρανικά, και χιλιάδες ιστορικοί που έως τότε δίδασκαν τη σοβιετική ιστορία τώρα θα έπρεπε να επινοήσουν την ουκρανική ιστορία. Συγγραφείς, ήρωες, μνημεία, τοπωνύμια και χρονολογίες, άλλαξαν εθνολογικό πρόσημο. Όσους γνωρίζαμε ως Ρώσους έγιναν τώρα Ουκρανοί.
Η Ουκρανία είναι  μια βαθιά διαιρεμένη χώρα ανάμεσα στην ανατολή (όπου ζουν κυρίως Ρώσοι και ορθόδοξοι) και στη δύση (κυρίως Ουκρανοί, Ρουθηνοί και Ουνίτες).  Η βαθιά διαιρετική γραμμή που εμφανιζόταν σε όλες τις εκλογές ανάμεσα σε ανατολική και δυτική Ουκρανία εκφράζει ιστορικές διαφοροποιήσεις. Οι δυτικές περιοχές  έγιναν θέατρα πολέμων και κυριαρχιών ανάμεσα στους Πολωνούς, τους Λιθουανούς, τους Αυστριακούς και τους Ρώσους και τα σύνορα δεν ακολουθούν εθνολογικά κριτήρια ούτε προς τα δυτικά ούτε προς τα ανατολικά. Εκφράζει όμως και το μεγάλο τραύμα του ουκρανικού λιμού στη δεκαετία του 1930, στην οποία η δυτική Ουκρανία σπάρθηκε με τα κόκκαλα εκατομμυρίων αγροτών (oι υπολογισμοί, δύσκολοι και πολιτικά εμπρόθετοι, κυμαίνονται από 2.8 έως 7.5 εκατομμύρια).
Το βράδυ της 19ης Ιανουαρίου 2014 διαδραματίστηκαν στο Κίεβο βίαιες συγκρούσεις, με αφορμή την υιοθέτηση νόμων οι οποίοι ενίσχυαν τις ποινικές διώξεις σε βάρος όσων συμμετείχαν σε διαδηλώσεις. Οι συγκρούσεις αυτές ήταν η δραματική αφετηρία ενός διμήνου σοβαρών ταραχών, κατά ο οποίο η Πλατεία Ανεξαρτησίας έγινε, ξανά, το κέντρο των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων, μετά την απόφαση της κυβέρνησης να μην υπογράψει συμφωνία συνεργασίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά να ενισχύσει τη συνεργασία με τη Ρωσία.
          Θα υπάρξει άραγε ένας δεύτερος Κριμαϊκός Πόλεμος; Έχουμε ξεχάσει τον πρώτο Κριμαϊκό Πόλεμο που έγινε το 1853-56, ανάμεσα στη Ρωσία αφενός και στη Γαλλία και την Αγγλία αφετέρου, οι οποίες προσέτρεξαν  σε βοήθεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο πόλεμος αυτός ήταν ο τελευταίος  πόλεμος στην Ευρώπη που είχε αφορμή θρησκευτικά ζητήματα. Ωστόσο εξέφραζε τον ανερχόμενο ρωσικό ιμπεριαλισμό προς νότον. Στον πόλεμο αυτό που διεξήχθη στην Κριμαία, η  Ρωσία ηττήθηκε. Η αναμέτρηση όμως αυτή προκάλεσε τεκτονικές αλλαγές στην ευρύτερη περιοχή. Ακολούθησαν καθοριστικές πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις τόσο στη Ρωσία όσο και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η Ουκρανία αυτή τη στιγμή συνθλίβεται υπό το βάρος της έλλειψης εθνικής ομόνοιας και συνεννόησης ως προς τον στρατηγικό της προσανατολισμό, ανάμεσα σε φιλοδυτικούς και φιλορώσους. Μια πραγματιστική πολιτική επιτάσσει εντούτοις τη διατήρηση φιλικών σχέσεων με τη Μόσχα, δεδομένης της σχέσης ασύμμετρης αλληλεξάρτησης που διέπει τις δύο χώρες, την ίδια στιγμή που η ΕΕ έχει να προσφέρει πολλά σε επίπεδο εκδημοκρατισμού, κράτους δικαίου, τεχνολογίας, τεχνογνωσίας και επενδύσεων. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails