© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Δευτέρα 6 Απριλίου 2015

Με σελίδες για το Κόμμα Αριστερών Φιλελευθέρων η νέα "Ιστορία Εικονογραφημένη" (τεύχος 562)

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ από τον ΔΙΟΝΥΣΗ Ν. ΜΟΥΣΜΟΥΤΗ

Η πραγμάτευση των σχέσεων ανάμεσα στην αριστερά και τον φιλελευθερισμό μπορεί να χαρακτηριστεί αποσπασματική και ασυνεχής· δεν έχει αναπτυχθεί ένας σοβαρός και ουσιαστικός διάλογος για την εξέλιξη αυτών των σχέσεων ή, τουλάχιστον, ο υφιστάμενος διάλογος είναι επιδερμικός και επουσιώδης, σε αντιδιαστολή με τις απόψεις που διατυπώνονται για τις σχέσεις της αριστεράς και του πατριωτισμού, της αριστεράς και της οικολογίας κ.ο.κ. Αυτό ίσως οφείλεται σε κάποια πολιτική ασυμμετρία και κάποιον ετεροχρονισμό. Η ασυμμετρία έγκειται στο ότι η ιστορία του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα περνάει μέσα από τον κεντρώο βενιζελισμό και όχι από τη συντηρητική δεξιά. Ο ετεροχρονισμός διαπιστώνεται στο ότι το κύριο σώμα των ιδεών που θα ονομάζαμε τυπικά αντισοσιαλιστικό φιλελευθερισμό αναφέρεται σε έναν σοσιαλισμό τύπου ΕΣΣΔ, από τον οποίο πολλές εκφράσεις της αριστεράς έχουν πάρει αποστάσεις εδώ και δεκαετίες.
Το Κόμμα Αριστερών Φιλελευθέρων ιδρύθηκε τον Μάιο του 1944 από μια ιδέα που συνέλαβε στη Βίνιανη ο φιλελεύθερος βουλευτής και αγωνιστής της Δημοκρατίας Σταμάτης Χατζήμπεης. Συνιδρυτής και συναρχηγός ήταν ο στρατηγός Νεόκοσμος Γρηγοριάδης, από τους πρωτεργάτες του Κινήματος της Εθνικής Αμύνης το 1916, ενώ ιδρυτικά του μέλη και επιτελικά στελέχη υπήρξαν σημαντικές προσωπικότητες με προοδευτικές αντιλήψεις.
Η παρουσία του κόμματος στην πολιτική ζωή της χώρας ήταν ενδιαφέρουσα αλλά βραχύβια, όπως συμβαίνει με όλες τις πρωτοβουλίες υπέρβασης οι οποίες συνθλίβονται, σχεδόν νομοτελειακά, στις συμπληγάδες της ιδεολογικής πόλωσης.
Το γρήγορο πέρασμα του Κόμματος των Αριστερών Φιλελευθέρων από την πολιτική μας ιστορία άφησε πίσω του ένα, έστω αχνό, ερωτηματικό: μπορεί να υπάρξει φιλελεύθερη αριστερά ή επρόκειτο για μια πολιτική φωτοβολίδα που έσβησε όταν αποσύρθηκαν κάποιοι γενναίοι «ουτοπικοί ρεαλιστές» που αναζητούσαν το αδύνατο;
Η συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση και η πατριωτική στάση ήταν ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά των ιδρυτικών μελών του Κόμματος των Αριστερών Φιλελευθέρων. Οι ηγέτες του ήταν βενιζελικοί στρατιωτικοί με συμμετοχή σε κινήματα και πολεμικά μέτωπα, πιστοί στη Δημοκρατία. Οι Αριστεροί Φιλελεύθεροι έχουν κυρίως στρατιωτική προέλευση από το κλίμα του βενιζελισμού, το οποίο χαρακτηρίστηκε από την τότε δεξιά ως «βενιζελοκομμουνισμός». Οι στρατιωτικοί αυτοί συμμετέχουν στο ΕΑΜ, αλλά διατηρούν μια διακριτή απόσταση από το ΚΚΕ. Οι Αριστεροί Φιλελεύθεροι, εξαιτίας της αντιστασιακής τους δράσης, της συνεργασίας τους με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ –η οποία τους ξεχώριζε από την παθητική συμπεριφορά της πλειονότητας των αστών πολιτικών της εποχής–, αλλά και της βενιζελικής τους προέλευσης, κατηγορήθηκαν από τους αντιπάλους τους ως «συνοδοιπόροι» του ΚΚΕ και γι’ αυτό τους αποκάλεσαν «βενιζελοκομμουνιστές»! Τον Αύγουστο του 1951 συμμετείχαν στην ίδρυση της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ), καθώς από τον Μάιο είχαν αρχίσει οι ζυμώσεις για τη δημιουργία ενός νέου συνασπισμού της αριστεράς που θα αντικαθιστούσε την προβληματική Δημοκρατική Παράταξη.
Πρέπει να επισημανθεί ότι, ενώ η ιστορική έρευνα για τον Εμφύλιο και τη δεκαετία του 1950 έχει μια εντυπωσιακή  επικαιρότητα, για το κόμμα αυτό οι αναφορές και τα τεκμήρια είναι πενιχρά. Ασχέτως όμως με αυτό, αν περιδιαβεί κανείς την Ιστορία, μπορεί να εντοπίσει μερικά αναπάντεχα περιστατικά ιστορικής συνάντησης αριστεράς και φιλελευθερισμού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails