Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας
Από καιρό, η Κυρία Ζωή Σαμαρά με έχει κάνει κοινωνό τού νέου ποιητικού επιτεύγματός της, με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Είδα τις λέξεις να χορεύουν", που κυκλοφορήθηκε από την σειρά Τα Ποιητικά των Εκδόσεων Γκοβόστη, εντός του 2015, με 80 σελίδες. Το εξώφυλλο κοσμεί ένα έργο του Σαλβατόρ Νταλί.
Προσωπικά δηλώνω αναρμόδιος να κρίνω το ανά χείρας βιβλίο, διότι προέρχεται από την γραφίδα μιας πολυσέβαστής μου Κυρίας (με κάπα κεφαλαίο) των Νεοελληνικών Γραμμάτων, η οποία πολλάκις έχει περιβάλλει την ταπεινότητά μου με γαλαντόμα διάθεση κι επιείκεια ως προς τις λογοτεχνικές προσπάθειές μου.
Το μόνο που έχω να αναφέρω, είναι ότι έχει καταφέρει η δημιουργός να έχω το αποσταλέν βιβλίο μου συνεχώς στην τσάντα μου και σε ώρες πνιγηρότητας με κάθε έννοια, όντας συμπεπλεγμένος με τα μύρια όσα, ξεκλέβω στιγμές ξανοίγματος του εαυτού μου στο μικρό-μεγάλο βιβλίο της κ. Σαμαρά, ώστε από εκεί, ερανιζόμενος στίχους-σχεδίες, να μπορώ να διαπερνώ στην όχθη της ολοκληρίας, σώος και αβλαβής. Θεωρώ ότι τούτο αποτελεί την σημαντικότερη επιτυχία ενός έργου: Το να μπορέσει κατ' αυτόν τον γόνιμο και λυτρωτικό τρόπο να προσληφθεί από τον αναγνώστη του.
Να, και τώρα που συντάσσω αυτό το σημείωμα, ξανανοίγω το βιβλίο και σταχυολογώ ολίγα παραμυθητικά και ανα(σ)τάσιμα δείγματα γραφής, για του ανωτέρω λόγου μου το αληθές:
"Στην πόρτα
Χτυπούσαν έντονα την πόρτα
κι εγώ ματαίως ρωτούσα
ποιος
Τις αλυσίδες λύνω
πάω να ανοίξω
Σωστά το υπέθεσα
Ήμουνα εγώ
Μ' έσπρωχνα
μ' έσπρωχνα να μπω
Μην μπείτε
είπα 'αυτή η πόρτα
είναι μόνο είσοδος" (σελ. 35)
* * *
"[...] Μην κλαις για το νερό που χάθηκε
τα δάκρυα σβήνουν τη γραφή σου στην άμμο
Η όαση είναι δώρο της ερήμου
κι η ποίηση είναι κόρη της σιωπής [...]" (σελ. 39)
* * *
"Μετουσίωσις
Άρτος να γίνω
να θρέψω
τις Ινδίες της Γης
Οίνος να γίνω
να μεθύσω
τις Μπιάφρες του σύμπαντος
Γροθιά να γίνω
στους λαούς
Τίμιο Δώρο
να την προσφέρω
Να σηκώσουν ξανά το κεφάλι
Από ψηλά
τους δήμιους
να αντικρίσουν" (σελ. 55)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου