© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2019

Με ποιητική παιδικότητα ή σαλότητα, το "Cabaret la Vie Parisienne" στο "Θέατρο τση Ζάκυθος"


Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Σκηνές Μεσοπολέμου ζωντανεύουν, εφέτος τον χειμώνα, στον Αυριακό Μπανάτου, εδώ στη σεισμοπαθή (με κάθε έννοια) Ζάκυνθο, όπου δραστηριοποιείται καλλίκαρπα, από πολλά χρόνια, το "Θέατρο τση Ζάκυθος". Κάτω από τον γενικό τίτλο "Cabaret la Vie Parisienne", στεγάζονται τραγούδια της Edith Piaf, κείμενα του Ζαν Κοκτώ, Youkali Tango του Kurt Walle και μουσικές του βωβού κινηματογράφου, σε σκηνοθεσία του ηθοποιού Κώστα Καποδίστρια.

Όλα αυτά -κατά τη γνώμη του γράφοντος- δεν προκρίθηκαν τυχαία από τους πεπειραμένους συντελεστές του σχήματος "Θέατρο τση Ζάκυθος". Παρότι όλα (κείμενα και μουσικές) έλκουν την καταγωγή τους από το α΄ μισό του 20ού αιώνα, τη μεταιχμιακή και παρακμιακή αυτή περίοδο της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας, ταυτοποιούνται τραγικότροπα με τη σημερινή κατάσταση στον δυτικό κόσμο... Ιδέες επίφοβες στο σελοφάν της νεωτερικότητας, επιδέξια ψέματα ως αναντίρρητες εντέλει αλήθειες και υπεραξίες (θυμηθείτε το νυκτερινό ΟΧΙ μας, που ξημερώθηκε ΝΑΙ), πολιτικές απολίτικες ή αντιπολίτικες, άνθρωποι σπρωγμένοι μόνιμα στην αδιέξοδη μοναχικότητά τους, έρωτες ανεπίδοτοι ή ατελέσφοροι, το Εγώ ως Εγώ και το Εμείς ως Εγώ...

Παρακολουθώντας την παράσταση του Αυριακού σκεπτόμουν διαρκώς ότι πρόκειται για έναν σκανδαλωδώς σουρεαλιστικό ρεαλισμό, μια ναρκισιστική αυτο-τρικλοποδιά. Έτσι όπως θα έλεγε ή ήθελε ο Κοκτώ, όταν γνωμάτευε: «Να αγαπάς και να αγαπιέσαι, αυτό είναι το ιδεώδες. Με την προϋπόθεση ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο»

Είχε μια καταλυτική ποιητική παιδικότητα ή σαλότητα η παράσταση, για να δικαιωθεί και πάλι ο Κοκτώ, σημειώνοντας: «Τα παιδιά και οι τρελοί κόβουν το γόρδιο δεσμό που οι ποιητές ξοδεύουν μια ζωή για να λύσουν». Οι μονολογούντες ήρωες της παράστασης (αποδιδόμενοι πειστικά από τους δύο ηθοποιούς, τον Γιώργο Βούτο και την Αγγελική Σούλη) είχες την αίσθηση ότι έχουν οξειδωθεί μες στη σκουριά της εποχής τους (για να παραφράσουμε τον Ελύτη) ή μάλλον έχουν γεννηθεί γερασμένοι... Αν και ο Κοκτώ θα παρέμβει παρηγορητικά, λέγοντάς μας: «Μπορούμε να γεννηθούμε γέροι, όπως μπορούμε να πεθάνουμε νέοι».

Αυτό, ας κρατήσουμε, αγαπητοί συν-θεατές, αποχωρώντας από τον Αυριακό νυχτιάτικα, μες στον βρεχούμενο νοτιά της σύγχρονης Ζακύνθου, μιας ανέστιας Ελλάδας: Μπορεί να μας γέρασαν εκ γενετής, ας πεθάνουμε τουλάχιστον νέοι!!! Έρρωσθε!




Μία παράσταση του Θεάτρου τση Ζάκυνθος, σε σκηνοθεσία Κώστα Καποδίστρια, μουσική επιμέλεια Έλενας Κακολύρη και χορογραφίες Σόνιας Μηχανού και Γωγώς Γκιβέτση.

Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, από  4 Ιανουαρίου 2019. Ώρα έναρξης: 21:15. 

Ερμηνεύουν υποκριτικά και χορευτικά: 
Γιώργος Βούτος, Γωγώ Γκιβέτση, Σόνια Μηχανού, Αγγελική Σούλη, Κηρύκος Φαραός. 
Φωτογραφίες: Μπάμπης Σιγούρος.
































Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails