Μεγάλη Δευτέρα με την ποίηση του Κ. Π. Καβάφη

 Για Νάρθουν 

Ένα κερί αρκεί. Το φως του το αμυδρό

αρμόζει πιο καλά, θάναι πιο συμπαθές

σαν έρθουν της Aγάπης, σαν έρθουν η Σκιές.

Ένα κερί αρκεί. Η κάμαρη απόψι

να μη έχει φως πολύ. Μέσα στην ρέμβην όλως

και την υποβολή, και με το λίγο φως — 

μέσα στην ρέμβην έτσι θα οραματισθώ

για νάρθουν της Aγάπης, για νάρθουν η Σκιές. 

Η σκιά του Θεού, διακριτική, σεβαστική της ελευθερίας μας, πορεία της ταπεινής αγάπης συναντά την ανάγκη μας για φως. Όχι αυτό που κουράζει, αυτό που θορυβεί, αυτό που βγάζει τα πάντα στην επιφάνεια. Εκείνο που πάει ένα βήμα πέρα από την μνήμη, που αγκαλιάζει τις πληγές μας με τρυφερότητα, χωρίς να μένει στο "δεν πειράζει" ή στο "μάθε να ζεις μ'  αυτές", αλλά αυτό που σου λέει "σώπα", "δάκρυσε", "συγχώρεσε το μέσα σου", "δώσε μου το χέρι σου". Αυτή η ματιά του Νυμφίου. Είμαι και θα είμαι στη θέση σου μάς λέει. Και δεν είναι όραμα τώρα. Είναι η Αλήθεια.

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός