"...η αμεριμνησία των μελτεμιών του..."
Είμαι ορεινός. Δεν το κρύβω. Πίνδος, Άγιος Κοσμάς, Γρεβενά, Δυτική Μακεδονία. Να λέμε το σωστό. Ακόμα και αυτό το βιβλίο ("Θάλασσες της Χαλκίδας και της Σκιάθου" του Νίκου Δ. Τριανταφυλλόπουλου, Χαλκίδα 2023, Εκδ. του Οργανισμού Λιμένων του Νομού Ευβοίας -να αγιάσουν τα χεράκια τους!) το διάβασα σε έναν ουτοπικό καφενέ της πόλης μου, τελειώνοντάς το μάλιστα μέσα στο ΚΤΕΛ, κάπου κοντά στην Βέροια. Ορεινός το λοιπόν και δικαιολογούμε να με τρέχουν τα σάλια με λιμάνια, θάλασσες, κολπίσκους και γκαβοντόλια. Σκιάθο και Χαλκίδα τις έψαυσα μια άντε δυο φορές. Στα θεοφόρα τους χαρτιά άπειρες. Και...
Μα ας δούμε πρώτα κάποια τεχνικά. Στο εξώφυλλο "ζωγραφίζει" ο Πέτρος Χριστούλιας με τον μυθικό "Κύκνο", είναι και παραμύθι (στο 13ο και τελευταίο διήγημα).
Η επιμέλεια του ναυτικού φυλλαδίου, ουπς! του βιβλίου τούτου εννοώ, έγινε από την Σούλα Παπαγεωργοπούλου και τον Μανώλη Μ. Στεργιούλη. Στο τέλος ωραίο επίμετρο του Λεωνίδα Ιωαννίδη και κατάλογος των πρώτων δημοσιεύσεων.
Και εντός; Μέσα δηλαδή. Η πραμάτεια;; Λάβε γνώση του καταλόγου αναγνώστη και προχώρα με δικιά σου ευθύνη, τα νερά δύσκολα και ζουρλά (όπως πρέπει δηλαδή στον βίο τούτο):
· Φυσητήρος επιτίμιον.
· Με τη θηλειά στον Παράδεισο.
· Όνειρον Αλ. Παπαδιαμάντη, αμίσθου ιεροψάλτου.
· Ο ναύαρχος και ο πλωτάρχης.
· Φρίσσουν κολλαρίνες δίπλα στα νεφούρια.
· Κλέφτες μπήκαν στο μαντρί!
· Πυρέσσων σημαιοφόρος.
· Μυροφόρου αναλαβών τάξιν ή οι γάμοι του Αλέξανδρου.
· Θαλασσοδρομίες ή Η Παναγία ανάμεσα στο γιώτα και το ήτα.
· Καβούρια στην τάξη.
· Φίλημα επί πτυχίω.
· Πελεγρίνος.
· Η πλατεία πύλη.
· Ήταν ένα μικρό καράβι.
Τι να πω και τι να μολογήσω τώρα.
Σε στράτες αρμυρές μυθικά κήτη πληρώνουν αμαρτίες προγόνων. Η Αννιώ χαράζει νέα σύνορα στις οντολογίες των φιλοσόφων. Ο Μέγας Αλέξανδρος της Σκιάθου το Δοξαστικόν ψάλλει εισερχόμενος αλλού. Σκαρίμπας και νυχτερινοί Πλωτάρχες του Βασιλικού Ναυτικού ανεβάζουν παράσταση. Ναυτοδίκες προσπαθούν να βρουν σε χαμένα λεξικά την ετυμολογία της λέξεως Πλησιφάη. Θραύσματα, σωτήρια βήσσαλα (την θυμήθηκα την λέξη!) από το Archipelagus Turbatus. Στα Γραφεία της "Ακροπόλεως" (χαίρε Γαβριηλίδη μέγιστε) ομηρικά κύματα σαρώνουν μελανοδοχεία και πρόχειρες της Εσπερίας σημειώσεις. Λίμνη, Λήμνος και άλλα σημεία του Ορίζοντας παλεύουν για το δίκιο τους. Καβούρια στα θρανία και ένας Αρχιεπίσκοπος παιδί ακόμα. Στάση του τραμ φωτίζεται από φιλί. Ο Πελεγρίνος στην μετάφραση. Ντεληκανάτας και άλλοι σε αίθουσες δικαστικές. Και ο Κύκνος, με τελευταία αράδα: "Κοιμήσου, πουλάκι μου".
Τίποτα από τα παραπάνω δεν συνέβη αναγνώστα μου. Μόνο λάβε κουπί και δυο λινές κουβέρτες και τρέχα να καταταγείς στο Ναυτικό, να δεις τις θάλασσες αυτές από κοντά, να τις αγγίξεις. Και ίσως, ίσως αξιωθείς:
"Στό πυργάκι τοῦ φάρου τό καταμεσήμερο
Νά γυρίσεις τόν ἥλιο καί ν’ ἀκούσεις".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου