Έμμετρη ποίηση
Πασχαλινά τετράστιχα
«Φιληθείτε γλυκά χείλη με χείλη,
πέστε Χριστός Ανέστη εχθροί και φίλοι»
Διονύσιος Σολωμός («Ο Λάμπρος», απ. 21)
Α΄
Το Πάσχα πάντα να το ζεις
γι’ Ανάσταση και μόνο,
άλλη ζωή να χαίρεσαι
χωρίς πληγές και πόνο,
χωρίς σταυρό ή Γολγοθά,
χωρίς του τέλους ήλους,
χωρίς Πιλάτους άβουλους,
μόνο με Χάρης φίλους.
Β΄
Το θαύμα της Ανάστασης
νιώσε στα σωθικά σου,
με τα καρφιά ώς τα βαθιά,
στα πάθη τα πικρά σου.
Γ΄
Μ’ ανθούς τον Επιτάφιο
να ραίνεις κάθε χρόνο,
χωρίς να λες (ατέλειωτα):
- Διπλό σταυρό σηκώνω
για με και τον συνάνθρωπο
τον καταδικασμένο,
ισόβια παράκλητο,
αυτοτιμωρημένο…
Δ΄
Κάθε σου μέρα σαν Λαμπρή
να λες πως ξημερώνει,
με φως Αυγής την παγωνιά
της Νύχτας να πυρώνει.
Ε΄
Τον Σταυρωμένο να φιλείς
με πίστη στην Αλήθεια
και με Αγάπης σήματα
να συνηχούν στα στήθια.
ΣΤ΄
Τον Σταυρωμένο να κοιτάς,
που κρέμετ’ επί ξύλου
και άκου το «Τετέλεσται»
σαν «Ζήτω!» κάποιου Φίλου,
για σένα που θυσιάστηκε
γράφοντας Ιστορία
κι Ανάσταση εχάρισε
γι’ άλλης ζωής πορεία.
Ζ΄
Της Πλάσης τον παράδεισο
με μύθου φως δεν κτίζεις ‒
Μόνο με φλόγα τής καρδιάς
τον θησαυρό κερδίζεις.
Η΄
Στο μονοπάτι των Παθών
χαρά ή γέλιο λείπει
και κάθε δάκρυ ηδύπικρο
κρύβει τη Χαρμολύπη.
Θ΄
Στεφάνι από πυράκανθα
να νιώθεις στο κεφάλι
σαν Νίκης φωτοστέφανο
στης μοναξιάς την πάλη ‒
σαν σήμα της Ανάστασης
μέσ’ στη σιωπή τού τόπου
ή της ανάβασης αρχή
στ’ όνειρο του Ανθρώπου.
Παντού ας φτερουγίσουνε
Ειρήνης περιστέρια
κ’ οι πασχαλιές ας σμίξουνε
εχθρών και φίλων χέρια ‒
«Χριστός Ανέστη» ν’ αντηχεί
σε γη, βυθούς κι αστέρια ‒
νέος «ανέστη» Άνθρωπος
χωρίς κακού μαχαίρια.
Ι΄
Στον σταυρωμένο μας Λαό
δώρα Τιμής χαρίστε,
μ’ Αγάπη, Γνώση κι Αρετή
‒ για λύτρωσης Ανάσταση ‒
την πλάση του οπλίστε.
Διονύσης Σέρρας
Απρίλης 2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου