© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2025

Απώλεια της Ελπίδας...


Κείμενο π. Παν. Καποδίστριας

Από σήμερα το απόγευμα (10.1.2025), η Ελπίδα, αδελφή της Πρεσβυτέρας Φωτεινής, αδελφή μας δηλαδή, αναπαύεται στη γη της γενέτειράς της, την Ανθούσα (Ζέζα) Μεσσηνίας. Σε ηλικία 57 ετών και μετά από σύντομη αλλά επώδυνη ασθένεια μετέστη στα ουράνια δώματα. Ήταν ένας καλός άνθρωπος. Τόσο απλά και τόσο μεγαλόπρεπα. Αγωνίστρια της ζωής (δούλεψε σε ζωοτροφές, σε περίπτερο και σε βενζινάδικο), αναρχοαυτόνομη και μετά γνώσεως πιστή Χριστιανή, διάβαζε πολύ (από Καζαντζάκη, ξένους κλασικούς συγγραφείς έως -καθημερινά- τους Χαιρετισμούς ή την Μικρή Παράκληση προς την Παναγία, οπωσδήποτε πάντως το Μικρό Απόδειπνο), άκουγε έντεχνο τραγούδι, τον Χατζιδάκι, τον Θεοδωράκη, αλλά της άρεσε πολύ και η βασίλισσα των φάντος Αμάλια Ροντρίγκεζ και η καρδιακά δική μας Μαρία Φαραντούρη.

Κάθε Σάββατο ετοίμαζε το πρόσφορό της και το πήγαινε στον Άι Γιώργη Καλαμάτας. Οι Εφημέριοι την αγαπούσαν ιδιαίτερα, διότι επρόκειτο για μια διακριτική παρουσία της εκκλησιαστικής κοινότητας. Προς τούτο χθες ο π. Ξενοφών παρέστη στην Εξόδιο Ακολουθία, μαζί με τον οικείο Εφημέριο, αλλά και τον πνευματικό της, τον π. Καλλίστρατο, από τη Μονή Βουλκάνου.
Πάμπολλα έχουμε να θυμόμαστε, με βαθεία ευγνωμοσύνη πολύ από την Ελπίδα μας! Μόνον καλά!
Κρατώ μια μόνον κινηματογραφική σκηνή από το κατάστημα ζωοτροφών που διατηρούσε στο κέντρο του Μελιγαλά, γύρω στο 2000, σ’ ένα πανύψηλο, ευάερο και ευήλιο πέτρινο παμπάλαιο κτίριο του προπερασμένου αιώνα. Ψηλά στα δοκάρια δεκάδες χελιδόνια στις φωλιές τους που η Ελπίδα φρόντιζε να μην πειραχθούν, στα ηχεία του στερεοφωνικού της η Ροντρίγκεζ, ενώ η ίδια να κουβαλάει στην πλάτη τσουβάλια τις ζωοτροφές προς τ’ αυτοκίνητα των πελατών, που ανέμεναν καπνίζοντας από ένα κορίτσι να σηκώσει τόσα βάρη, ενώ εκείνοι διαφύλασσαν το... αντριλίκι τους.
Από εκείνες τις στιγμές προέκυψε και το ακόλουθο ποίημα, το οποίο το φέρνω στην επιφάνεια, μνημονεύοντάς την.
Φως κεραμιδί
μαγιοκατάληκτο
να τιτιβίζει
ενώ η Ελπίδα
κρυπτογραφεί αγάπες
και μελωδίες.
Χελιδονάκια
σε πήλινο καβούκι
πολυόμματα
και η Ροντρίκεζ
ελπίδες ν’ αναπλάθει
απ’ τ’ αποφόρια.
[Μεσσηνία, 3.5.2000]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails