Η ρωσική εισπήδηση στην Αφρική από το Πατριαρχείο Μόσχας είναι μια προκλητική και αλαζονική κίνηση που προσβάλλει την ιστορική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και απειλεί την ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Οι Ρώσοι εκκλησιαστικοί ηγέτες, με τη δημιουργία της Ρωσικής Εξαρχίας στην Αφρική, δεν διστάζουν να παραβιάσουν τις κανονικές διατάξεις και να αποπειραθούν να καταλάβουν μια περιοχή στην οποία δεν έχουν παραδοσιακή δικαιοδοσία, αποδεικνύοντας την επιθετική τους στάση και τις στρατηγικές τους βλέψεις για επέκταση της πολιτικής και εκκλησιαστικής τους επιρροής.
Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, το οποίο έχει τη δικαιοδοσία στην Αφρική από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, θεωρεί αυτήν την ενέργεια των Ρώσων ως μια ξεκάθαρη επίθεση στην εκκλησιαστική του εξουσία και προσπάθεια να διαρρήξουν την ενότητα της Ορθοδοξίας. Η κίνηση του Πατριαρχείου Μόσχας δεν είναι μια «αντισταθμιστική» ή «σωτήρια» κίνηση για τους πιστούς στην Αφρική, αλλά μια στρατηγική κίνηση που αποσκοπεί στην αποσταθεροποίηση και διάσπαση της ενότητας της Εκκλησίας για πολιτικούς και γεωστρατηγικούς λόγους.
Αυτή η ενέργεια δεν αφορά στο καλό των Ορθοδόξων πιστών στην Αφρική, όπως προσπαθούν να την παρουσιάσουν οι Ρώσοι, αλλά έχει καθαρά γεωπολιτικά κίνητρα. Η Ρωσία, αν και προσποιείται ότι υπερασπίζεται την Ορθοδοξία, κατανοεί την Αφρική ως ένα έδαφος για εξωτερική επιρροή και διαίρεση. Αυτό δεν είναι απλώς μια διαφορά εκκλησιαστικής πολιτικής, αλλά μια σοβαρή επίθεση κατά της ενότητας της Ορθόδοξης Εκκλησίας και του σεβασμού των ιστορικών δικαιωμάτων.
Ένα ακόμη πιο θλιβερό στοιχείο αυτής της εκκλησιαστικής διαμάχης είναι ότι η Ρωσία φαίνεται να ενθαρρύνει τη συμμετοχή σε αυτήν από καθηρημένους Αφρικανούς ιερωμένους, οι οποίοι είτε λόγω προσωπικών φιλοδοξιών, είτε για λόγους καιροσκοπισμού, έχουν προσχωρήσει στις τάξεις της Ρωσικής Εκκλησίας. Αυτοί οι ιερωμένοι, χωρίς την πνευματική εξουσιοδότηση και τις αναγκαίες κανονικές εγγυήσεις, γίνονται εργαλεία της ρωσικής επιρροής στην περιοχή. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτοί οι κληρικοί δεν έχουν ηθική και εκκλησιαστική νομιμοποίηση, καθώς έχουν εκδιωχθεί ή απορριφθεί από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας για σοβαρές κανονικές παραβάσεις.
Οι ακολουθούντες το Πατριαρχείο Μόσχας στην Αφρική είναι, σε μεγάλο βαθμό, καιροσκόποι και τυχοδιώκτες, οι οποίοι επιθυμούν να εκμεταλλευτούν τις εσωτερικές διαμάχες και το όποιο κενό εξουσίας για να εξυπηρετήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα, αναζητώντας εύκολο πλουτισμό και αναγνώριση μέσω της εξωτερικής υποστήριξης του Πατριαρχείου Μόσχας.
Η ενέργεια αυτή από το Πατριαρχείο Μόσχας, επιπλέον, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την εκκλησιαστική κανονικότητα και τον σεβασμό προς τα ιστορικά δικαιώματα των άλλων Πατριαρχείων. Αυτή η συμπεριφορά των Ρώσων εκκλησιαστικών ηγετών, οι οποίοι επιθυμούν να διχάσουν την Ορθοδοξία για λόγους γεωπολιτικής σκοπιμότητας, όχι μόνο πλήττει τη θεολογική ενότητα, αλλά προκαλεί σοβαρές εκκλησιαστικές και κοινωνικές συνέπειες για τους πιστούς, οι οποίοι βρίσκονται μεταξύ δύο αντιμαχόμενων πλευρών.
Η αναγνώριση της Ρωσίας ως επιτιθέμενης δύναμης, που προσπαθεί να επεκταθεί σε περιοχές με ισχυρές εκκλησιαστικές παραδόσεις και δικαιοδοσίες, είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη. Ο Πατριάρχης Μόσχας, με την άσκηση αυτής της άνευ προηγουμένου επέμβασης, αποδεικνύει ότι η ρωσική Εκκλησία ενδιαφέρεται για τη συγκέντρωση δύναμης και εξουσίας, και όχι για την πνευματική καθοδήγηση των πιστών.
Η εκκλησιαστική αυτή κίνηση, εκτός από τη φανερή παραβίαση των κανονικών διατάξεων, έχει και έναν ακόμα πιο σοβαρό κίνδυνο: την αποσταθεροποίηση του χριστιανικού κόσμου στην Αφρική, μια περιοχή που ήδη υφίσταται τις συνέπειες της πολιτικής και κοινωνικής αβεβαιότητας. Αντί η Ρωσία να προσφέρει πραγματική πνευματική βοήθεια, εισβάλλει με στρατηγικές βλέψεις που αναστατώνουν τις τοπικές Εκκλησίες και τις κοινότητες.
Στ. Καστρίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου