Η αποστολή του τιτουλαρίου Μητροπολίτου Ανδρούσης Αναστασίου, το 1991, στην Αλβανία από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με εισήγηση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ήταν μία από τις πιο σημαντικές αποφάσεις της νεότερης εκκλησιαστικής ιστορίας. Ο Πατριάρχης δεν δίστασε να εμπιστευτεί την αποστολή αυτή (μετέπειτα δε ως Αρχιεπισκόπου Αλβανίας) σε έναν άνθρωπο που διέθετε τις απαραίτητες αρετές: πνευματικό βάθος, διπλωματική ικανότητα, αφοσίωση και αστείρευτη πίστη στην αποστολή της Εκκλησίας. Η απόφαση αυτή, που καταδεικνύει τη στρατηγική και εκκλησιαστική διορατικότητα του Πατριαρχείου, αποδείχθηκε καθοριστική για την αναγέννηση της τοπικής εκείνης Εκκλησίας (εσταυρωμένης και ήδη τότε τεθνεώσης) και την αποκατάστασή της σε καιρούς αλλοπρόσαλλους. Το έργο του Αναστασίου αποδείχθηκε εντέλει εξαιρετικά πολύπλευρο και άκρως επιδραστικό για την ανασυγκρότηση της Εκκλησίας, όχι μόνο σε εκκλησιαστικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο, μέσω των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και της κοινωνικής προσφοράς.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος -παρά κάποια αμελητέα νεφύδρια των τελευταίων ετών, για άλλα θέματα που δεν είναι της παρούσης- αναφέρθηκε με σεβασμό στην αφοσίωση του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου στην αναγέννηση της Εκκλησίας της Αλβανίας, την οποία εξύψωσε τόσο πνευματικά όσο και κοινωνικά. Χάρη στον Αναστάσιο, η Εκκλησία στην Αλβανία δεν περιορίστηκε σε πλαίσιο μόνο πνευματικό, αλλά περιέλαβε και το κοινωνικό και εκπαιδευτικό πεδίο, ιδρύοντας νοσοκομεία, σχολεία και άλλες κοινωνικές δομές που εξυπηρετούν τις ανάγκες του λαού της Αλβανίας.
Η προσωπική σφραγίδα που αφήνει ο Αναστάσιος δεν περιορίζεται μόνο στην εκκλησιαστική του θητεία. Η βαθιά πίστη του και η ανιδιοτελής προσφορά του έκαναν το έργο του εκ των ών ουκ άνευ για τη συνέχιση της ζωής της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αλβανία, ενώ ανέδειξε τον ίδιο σε έναν από τους πιο αγαπητούς, αναγνωρίσιμους και αναγνωρισμένους ηγέτες της Ορθοδοξίας.
Η συναισθηματική αντίδραση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ο οποίος δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του, υπογραμμίζει την οικουμενική αξία της θυσίας και του έργου του Αναστάσιου. Αυτή η συγκίνηση είναι συνυφασμένη με τη βαθειά ευγνωμοσύνη της Μητρός Εκκλησίας και του ίδιου του Πατριάρχη προς έναν ιεράρχη που αφιέρωσε όλες τις ημέρες της ζωής του έως τα βαθιά γεράματά του στην καλλιέργεια του γεωργίου της Εκκλησίας, σ' ένα τόσο δύσκολο και ιστορικά φορτισμένο πλαίσιο.
Αυτή η διαχρονική μνήμη του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου αποτελεί ένα παράδειγμα ανιδιοτελούς προσφοράς στην Εκκλησία και την κοινωνία, και μια υπενθύμιση του ρόλου που η Εκκλησία μπορεί να διαδραματίσει στην αναγέννηση και ανάπτυξη των λαών.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ολοκλήρωσε τον επικήδειο λόγο του, με τη βεβαιότητα ότι ο διάδοχος Αναστασίου, όποιος και αν είναι, θα καταστεί άξιος και θα συνεχίσει το έργο του Μεταστάντος, με τη στήριξη της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Επισημαίνει, όμως, και την αμετάκλητη αλήθεια: ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος είναι αναντικατάστατος.
Συνοπτικά, ο Λόγος Βαρθολομαίου δεν είναι μόνο μια αναφορά στη ζωή και το έργο ενός σημαντικού θρησκευτικού ηγέτη που απήλθε από τα γήινα, αλλά και μια έκκληση για ενότητα και ανεμπόδιστη συνέχιση της πορείας της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αλβανία, υπό την καθοδήγηση ενός νέου ηγέτη με τα χαρακτηριστικά του Αναστασίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου