ΟΡΘΟΣΤΑΣΙΑ
Πλησίον σου όλα:
Σπίτια καλόσπιτα
Πλησίον σου όλα:
Σπίτια καλόσπιτα
με βιολέττες κι αρμπαρόρριζα
γι' άλλοθι
σα να εκπαιδεύεται ο Θεός
στην αποστήθιση
θυμός κεκαλυμμένος.
Αχ, αυτή των Ελλήνων η θλίψη
γι' άλλοθι
σα να εκπαιδεύεται ο Θεός
στην αποστήθιση
θυμός κεκαλυμμένος.
Αχ, αυτή των Ελλήνων η θλίψη
ερωδιός ερημοσπίτης ο παππούς
με σπάει αμύγδαλο
ευσυγκίνητος ο πατέρας
με το παραμικρό
με το παραμικρό
κι ο Χρόνος μεταπράτης.
[Από την ποιητική συλλογή του Παν. Καποδίστρια, Της αγάπης μέγας χορηγός, 2003, σ. 29]
19 σχόλια:
Εχει πολλές λαογραφικές αναμνήσεις η τελευταία στροφή. Χαιρετίσματα :)
@ Λυδήριε,
Όχι μόνο λαογραφικά στοιχεία, αλλά και πολύ δάκρυ...
Αντιχαιρετώ κι εύχομαι τα καλύτερα.
Αγαπημένε Π.Κ.
νιώθω τις λέξεις μου φτωχές.. μαραζώνουν μπροστά στα δυνατά συναισθήματα.
Τον γνωρίζω αυτόν το πόνο και ο μόνος τρόπος να μαλακώσει, είναι να αποκαλύπτω απαντήσεις..... στο άλυτο μυστήριο του έξω απ' όσα γνωρίζω.
Είναι καλά και χαίρεται με τις χαρές σας... το ξέρεις, μάλλον καλύτερα από εμένα.... Εσύ!
Το συγκεκριμένο ποίημα, το έχω ξεχωρίσει ανάμεσα στα τόσα άλλα όμορφα σου.
Οι εικόνες - στιγμές, χαράζουν αυλάκια στο χρόνο....
Υγεία εύχομαι σε όλους σας και δυνατές μνήμες, να τον κρατήσουν για πάντα κοντά σας.
Την αγάπη μου και τη σκέψη μου
Ορθοστασία!
Ψάλλεις το μαράζι των πραγμάτων ορθοστάδην, παμφίλτατε Π.Κ.
Με ακάθιστη ποιητική γραφίδα.
Και μας κάνεις να συνειδητοποιούμε πως πλησίον μας όλα!
Η ζωή κι ο θάνατος στο κατώφλι μας.
Ίστασαι κι εσύ ενώπιόν μας δεόμενος ποιητικά.
ΕΡΡΩΣΟ!
Αλλά γιατί ο θυμός είναι κεκαλυμμένος? Μήπως πρέπει να βγεί στην επιφάνεια αυτό το ορμητικό ποτάμι? Ο θυμός μπορεί νάναι θεραπευτικός όταν λειτουργήσει σαν συναγερμός, αφού αυτός είναι ο ρόλος του..ή να καταλήξει λυτρωτικός όταν γίνει εκφόρτιση..λέω, δεν ξέρω..
π. Παναγιώτη, το απόθεσα και στο δικό μου ιστολόγιο. Και θα σας το ξαναγράψω. Υπέροχοι στίχοι που δεν χορταίνω να τους διαβάζω. Πνευματική τροφή εξαιρετικής ποιότητας.
Σας ευχαριστώ πολύ
Καλημέρα
@ Νεφέλη,
Οι λέξεις σου, σταγόνες παραμυθίας κι ευχαρίστησης.
Είναι κάποιες εικόνες/στιγμές, που περικλείουν την Αιωνιότητα. Προς τα εκεί, λοιπόν, ας αποβλέπουμε!
Καλόν Αύγουστο!
@ Παν. Ανδριόπουλε,
Αυτή η Ορθοστασία τσακίζει τα γόνατα του νου και του σώματος, ωστόσο πρέπει ν' αντέξουμε! Έχουμε ώρα ακόμη για το "Δι' ευχών"...
Ζήθι και κραταιού!
@ Αριάδνη Δήμου,
Ο Θυμός για να τελεσφορήσει πρέπει να είναι σιγανός και σταδιακός. Όπως η εκδίκηση, που είναι πιάτο εσθιόμενο κρύο. Λέω, κι εγώ, δεν ξέρω. Πάντα υπάρχουν κι άλλες εκδοχές...
Καλό μήνα!
@ Αλέκα,
Ευχαριστώ για την Καλοσύνη. Έν' αγαθό εν πλήρει ανεπαρκεία!...
Εύχομαι δύναμη και υγεία. Με το καλό της Παναγιάς μας!
Ο θυμός τί χρησιμότητα έχει, και τί σκοπό? Λέω οτι η μόνη του χρησιμότητα είναι η εκφόρτιση. Να βγεί η ένταση και να εκδηλωθεί, και να μη μείνει μέσα να σιγοβράζει μαζί μ όλα τ άλλα, και να μην καθήσει πάνω στα αγγεία, να μην κάνει θρόμβους το αίμα, να μην ενοχλήσει το κεφάλι, το στομάχι, να μη γίνει σωματοποιημένο άγχος, να μη μας βλάψει. Σαν τη βαλβίδα της χύτρας που επιτρέπει τον ατμό να βγεί απέξω, γιατί αλλιώς θα εκραγεί. Δεν ξέρω τί άλλη χρησιμότητα μπορεί να έχει ο θυμός. Είναι βέβαια η άλλη πλευρά του πόνου. Είναι πόνος, αλλά ονομάζεται θυμός γιατί μοιάζει να έχει δύναμη καινα ελέγχει την κατάσταση. Ο θυμός κρατάει τον πυρήνα δυνατό. Ο πόνος είναι παράδοση. Φοβάμαι όμως τι μπορεί να κάνει αποθηκευμένος. Όταν θυμώνω ανακαλύπτω οτι για πολλή ώρα πριν, ή και για πολύ καιρό είχα μια συνεχιζόμενη συστηματικά ενόχληση, που την αγνόησα, και κορυφώθηκε σε θυμό, που πολλές φορές μπορεί να στράφηκε και προς τα μέσα. Αν είχα επεξεργαστεί το προ του θυμού στάδιο, δεν θα πάθαινα ψυχοσωματικά. Ίσως είναι έτσι. Ίσως είναι κι αλλιώς.. Τι να ξέρει μιά ...φλύαρη πρόεδρος...!
@ Αριάδνη Δήμου,
Καθώς διαβάζω το περί Θυμού σχόλιό σου, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σου! Όπως αμφότεροι επισημαίνουμε, ανάλογα με την ώρα και την περίσταση, το κάθε ζητούμενο έχει πολλές πρισματικές εκδοχές. Αυτή, λοιπόν, τη στιγμή, παραδέχομαι το ασφαλές κι έγκυρο των λόγων σου. Σε άλλη στιγμή, μπορεί τα πράγματα ν' ανατραπούν συθέμελα. Δύσκολο πράγμα η πλοήγηση της Ψυχής... Πολύ δύσκολο...
Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο!
Εγώ πέρα από τον κεκαλυμμένο θυμό στάθηκα κυρίως στον λυπημένο ερωδιό. Όταν η θλίψη είναι τόσο δημιουργική και αποκαλύπτει τέτοιο μεγαλείο ψυχής θα έλεγα πως είναι ένα ακάλυπτο καλλιτεχνικό ξέσπασμα...(θυμού ή κάτι άλλο δεν ξέρω, δεν τολμώ να παραβιάσω άλλο το άσυλο των συναισθημάτων σας)
ΥΓ. Δεν σας ξέχασα, το πνεύμα μου ήταν κοντά, το δε σώμα μου δεν είχε για κάποιο διάστημα διαδικτυακές προσβάσεις.
Ψυχοπλακώθηκα...
@ Καρποφόρα Συκή,
ευχαριστώ για τη συναντίληψη και την καλότητα!
Ελεύθερα και όσο θες, να με... παραβιάζεις! Αρέσει μου. Κατά το "τραβάτε με κι ας κλαίω".
Carpe diem!
@ Ναν,
εγώ να δεις...
Οι εικόνες και ο τρόπος εναλλαγής μου θύμισαν παλιές εποχές...
@ Κική, λες;;;
Κι όμως είναι σύγχρονες, πολύ μακρινές ωστόσο...
@ Κική έχεις δίκιο.
Μόνο που όλες οι σκηνές είναι σύγχρονες και της ψυχής μου αντικαθρέφτισμα...
Δημοσίευση σχολίου