Το Σωματείο Ατόμων με Αναπηρίες Ζακύνθου «Οι Ποπολάροι» και η δραστήρια Κινηματογραφική Λέσχη Ζακύνθου, με αφορμή την εθνική ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία, διοργάνωσαν δυο κινηματογραφικές βραδιές (3 και 4 Δεκεμβρίου, στην αίθουσα του Κινηματογράφου «Φώσκολος»), με την προβολή τεσσάρων εξαίρετων ταινιών, που προέρχονταν από το 2ο Διεθνές Φεστιβάλ «EMOTION PICTURES - Ντοκιμαντέρ και Αναπηρία», το οποίο πραγματοποιήθηκε από 21 έως 23 Ιουνίου 2008 στο Μουσείο Μπενάκη στην οδό Πειραιώς.
Για όσους δεν το γνωρίζουν πρέπει να πούμε, ότι το EMOTION PICTURES οργανώνεται από τη Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας - Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, με στόχο την ανάδειξη των θεμάτων που προάγουν την αποδοχή των ατόμων με αναπηρία στην ελληνική κοινωνία και την ευαισθητοποίηση των ΜΜΕ.
Ας κάμουμε παρακάτω μια σύντομη περιδιάβαση στις ταινίες που είδαμε:
Πώς Τολμάς;
Για όσους δεν το γνωρίζουν πρέπει να πούμε, ότι το EMOTION PICTURES οργανώνεται από τη Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας - Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, με στόχο την ανάδειξη των θεμάτων που προάγουν την αποδοχή των ατόμων με αναπηρία στην ελληνική κοινωνία και την ευαισθητοποίηση των ΜΜΕ.
Ας κάμουμε παρακάτω μια σύντομη περιδιάβαση στις ταινίες που είδαμε:
Πώς Τολμάς;
των Ούρι Σιν & Λίζκα Άσα
(Ισραήλ 2007, 52 λεπτά)
Α΄ Βραβείο καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους
Η Χάνι -μια γυναίκα που δεν τη σταματάει τίποτα- έκανε δύο παιδιά παρά την αναπηρία της, αγνοώντας τις συμβουλές των γιατρών και τη γνώμη των γύρω της. Πολέμησε το κατεστημένο, ξεπέρασε οικονομικές δυσκολίες, σπούδασε, σταδιοδρόμησε, και όλα αυτά αφού οι γιατροί είχαν διαγνώσει πως πάσχει από μια θανατηφόρα νευρολογική νόσο, την πλάγια μυοατροφική σκλήρυνση, και της είχαν δώσει περιθώριο ζωής μόλις δύο ετών. Η κάμερα του ντοκιμαντέρ Πώς τολμάς; ακολουθεί αυτή τη δυνατή και χαρισματική γυναίκα στο γεμάτο δυσκολίες ταξίδι της. Σε μια σημαντική στιγμή τής ζωής της, η Χάνι γνωρίζει τον μεγάλο φυσικό Στίβεν Χόκινγκ, ο οποίος πάσχει από την ίδια ασθένεια.
του Γουάν Χον Χάι
(Κίνα 2007, 50 λεπτά)
Βραβείο πρωτοτυπίας και ευρηματικής σκηνοθεσίας
Η Κινηματογραφική Ακαδημία του Πεκίνου, εμπνευσμένη από την Καλλιτεχνική Ομάδα Ατόμων με Αναπηρία της Κίνας, παρουσιάζει τις εξαιρετικές παραστάσεις και τη ζωή εκτός σκηνής επτά καλλιτεχνών με αναπηρία. Η ταινία καταγράφει τόσο τη δουλειά όσο και την ψυχοσύνθεσή τους, μέσα από παραστάσεις που καλύπτουν διαφορετικές περιόδους της ιστορίας της κινεζικής τέχνης. Παρουσιάζει μια συνηθισμένη παρέα νέων, οι οποίοι είναι εξίσου γεμάτοι ενέργεια με τους υπόλοιπους συνομηλίκους τους, αλλά και μια ομάδα εξαιρετικών καλλιτεχνών που κυνηγούν τα όνειρά τους.
της Μαριάννας Οικονόμου
(Ελλάδα 2008, 52 λεπτά)
Β΄ Βραβείο καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους
Μέσα από την επιθυμία του Κώστα να πάει σε κανονικό και όχι σε ειδικό γυμνάσιο, διαφαίνεται πόσο διαφορετικά αντιλαμβάνεται, βιώνει και αντιμετωπίζει το κάθε μέλος της οικογένειάς του την κινητική του αναπηρία.
Η ταινία παρακολουθεί την αγωνία, τα διλήμματα και τις συγκρούσεις που προκαλεί στην οικογένεια η επιλογή σχολείου του Κώστα.
Παράλληλα, η ταινία παρουσιάζει την ιδιαίτερη σχέση του με την αδελφή του -σχέση καθοριστική για τη ζωή και των δυο.
«Αν πέσω, έχω τη δύναμη να σηκωθώ. Αν με κοροϊδέψουν, δεν θα κλάψω. Θέλω να κάνω φίλους. Αφήστε με να είμαι εγώ υπεύθυνος για τον εαυτό μου.»
του Ερίκ Μπιτούν
(Γαλλία 2007, 52 λεπτά)
Α΄ Ειδικό Βραβείο Επιτροπής
Η Ντορίν είναι παραπληγική εξαιτίας ενός αεροπορικού δυστυχήματος που συνέβη όταν ήταν δεκαέξι ετών. Για να ξεπεράσει την αναπηρία της, έγινε η ίδια πιλότος. Στην ταινία μοιράζεται μαζί μας μια ξεχωριστή μαρτυρία. Την ακολουθούμε στην πιο όμορφη δοκιμασία της ζωής της, καθώς φέρνει στον κόσμο το παιδί της.
4 σχόλια:
καλημέρα και σε σας αγαπητέ π. Π.Κ. όσοι ενώνονται με το Άγιο Σώμα της λογοτεχνίας δεν χάνονται. για την ανάρτηση τι να πω; αυτή η παρηγοριά στον Άνθρωπο που προβάλλετε με το πιο εύγλωττο και σύγχρονο τρόπο της τέχνης με συγκλονίζει!
Αχ, αχ, αχ, τι ιστορίες υπάρχουν γύρω μας, Παναγιώτη, τι δύναμη...
Πολύ καλά έκανες και μας τις σύστησες.
Πολλά συγχαρητήρια για τις σημαντικές αυτές πρωτοβουλίες. Αν δεν κάνω λάθος "οι Ποπολάροι" είχαν βραβευτεί απο το Υπουργείο Υγείας και τον Πρόεδρο της δημοκρατίας το 2005, όπου βραβεύτηκε ένας σύλλογος απο κάθε νομό.
Για του λόγου το αληθές, μπείτε στη σελίδα του Υπουργείου Υγείας
http://www.yyka.gov.gr/socialwelfare/domes-kai-draseis-koinoniks-allileggyis/ethelontismos/ethelondes.doc/view
και ανοίξτε το αρχείο "εθελοντές"
Δημοσίευση σχολίου