Όπως μάς πληροφορεί ο φίλος του ιστοτόπου μας Πρωτοπρεσβύτερος Γεράσιμος Σκαρτσής, Εφημέριος στην πόλη Grenoble της κεντροανατολικής Γαλλίας, όπου υπάρχει μια εύρωστη ελληνορθόδοξη Κοινότητα, σήμερα εμφανίστηκαν στον τοίχο δίπλα στον Ορθόδοξο Ναό του Αγίου Γεωργίου και στο Γραφείο της εκκλησίας (βλ. φωτό) δυο συνθήματα, γραμμένα στα γαλλικά, που συνδέονται άμεσα με τ' ακραία και τραγικότατα γεγονότα των τελευταίων ημερών στην πατρίδα μας.
Τα δυο συνθήματα (και σε μετάφραση), που παρά τη συντομία τους λένε ευθαρσώς πολλά, έχουν ως εξής:
DIEU NE SAUVERA PAS LA GRECE
[Ο ΘΕΟΣ ΔΕ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ]
*
EN FRANCE, COMME EN GRECE, LA POLICE TERRORISE-ET TUE
[ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ]
20 σχόλια:
Μα δεν έχουν άδικο. Γινήκαμε ρεζίλι διεθνώς...
είχανε και οι γάλλοι τα δικά τους πέρσι, έγινε κι εκεί χαμός,
ναι, ελ.ας - φλικία συμμορία...
(φλικ είναι ο μπάτσος γαλλικά)
Η κατάσταση εξαπλώνεται! Σήμερα έγιναν φασαρίες σε μας εδώ στην αστυνομία και στα επόμενα 2 τετράγωνα...
Τα γεγονότα στην Γαλλία έγιναν από κοινωνικές ομάδες που ζούσαν στο περιθώριο και στην πλήρη εξαθλίωση. Είναι τελείως διαφορετικό με τα δικά μας.
Δεν λυπάμαι που γίναμε ρεζίλι διεθνώς, λυπάμαι για την κατάντια της Χώρας μας. Για την κατάντια της κοινωνίας που φέραμε τα παιδιά μας.
Θλίψη, απέραντη.
Όλα τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία μ ας πρόβαλαν με τα πιο μελανά χρώματα. Οι τοίχοι των εκκλησιών έγιναν αποδέκτες όλων των συνθημάτων. Ευκαιρία να βγάλουν το άχτι τους οι κάθε λογής απρόσωποι κουκουλοφόροι. Τι να πούμε σημεία των καιρών; Ή δίκαιη αγανάκτηση που με αυτό τον τρόπο μπορούν να την διαδηλώσουν ;
@ Ναν,
Βιώνουμε τα εν τω οίκω μας, εν δήμω πια...
@ Παυλίτσα μας,
Όπου καταπιέζεται ο λαός, αυτά είναι επόμενα. Και μη χειρότερα...
Εύστοχο το λογοπαίγνιό σου κατά το Ελλά- - Γαλλία- Συμμαχία!...
@ Κική φίλη,
Ναι, το έμαθα. Και η Ζάκυνθος στον αγώνα της αγωνίας... Να δούμε πού θα μάς βγάλει όλο αυτό.
@ Ντάνα Σεμιτέκολο,
Όμως έχουμε έναν κοινό παρονομαστή με τους Γάλλους. Το έγραψες ήδη: Την εξαθλίωση. Η οποία δεν είναιο πάντα απαραίτητο ν' αναφαίνεται ως οικονομική διάσταση, αλλά πλέον και ως πνευματική - ηθική - πολιτισμική κλπ κλπ.
Συμφωνούμε για το πέπλο της Θλίψης που μάς σκέπασε...
@ Άνιμους,
Δεν είναι μόνο οι κουκουλοφόροι. Δες, σε παρακαλώ, την επόμενη ανάρτηση με φωτογραφίες του φίλου συνεργάτη μας Μανώλη Δημελλά. Είναι παιδιά και νεολαίοι και εργαζόμενοι που προτάσσουν τα πρόσωπά τους. Που σημαίνει, ότι αρχίζουμε πλέον να μιλάμε για λαϊκές εξεγέρσεις.
Απόψε στη Χώρα του Τζάντε μας γίνεται ένας χαμός γύρω από την Αστυνομία...
Ζούμε μάλλον ιστορικές εποχές αλλαγών... Και όπου μάς βγάλει...
υ.γ. Πολλούς χαιρετισμούς στους κοινούς φίλους.
Απόψε στις ειδησεις των 8(ώρα Γαλλίας) απολαύσαμε απο το γαλλικο κρατικό καναλι Fr 2 το ρεζιλεμα των εν ελλαδι κρατουντων, για 15 λεπτά παρακαλώ, εν αντιθεσει με τα 3λεπτα χθεσινα και προχθεσινα.
Περιληπτικά λέω:
1. Ειπαν οτι στην Ελλαδα δεν πετυχαινεις τίποτα χωρις λεφτά (φακελάκι) ή γνωριμίες. Αυτό τολεγαν διαφοροι νεοι ή φοιτητες που εχουν σπουδασει και με διδακτορικά σε συνεντευξεις.
2. Εδειξαν το Χριστόδουλο σε φωτο μαζι με εμπόρο ναρκωτικών και ειπαν οτι στην Ελλαδα και η Εκκλησία ειναι εναγκαλισμενη με τους πολιτικους στη νομή της εξουσιας και των σκανδάλων. Οπότε, αναλυοντας ο δημοσιογράφος Νταβιντ Πιζαντας ειπε, οτι ειναι μπλεγμένος ο κληρος με υπουργους που ξεπουλουν χωρους της Ελλαδος βγαζοντας μαυρο χρημα και στη λιστα των κρατων με σκάνδαλα εχουμε την 5η θέση μετα απο Βουλγαρια, Αλβανία, Ρουμανια κλπ και τα 9/10 των ελλήνων ζουν με pot de vin (φακελάκι, μαυρο χρήμα)...
Η αξιοπρέπεια της Πατρίδας στο ναδίρ.
Αναρωτιέμαι, είμαστε εμείς οι ίδιοι που -όπως καυχόμαστε- προσφέραμε τα φώτα στον κόσμο;
Με τι πρόσωπο θα πάμε αύριο πάλι για διεθνείς διαπραγματεύσεις, με σκοπό να πετύχουμε κάτι στο Μακεδονικό, στο Κυπριακό, στις Ελληνο-τουρκικές σχέσεις; Θα τολμήσουμε να ζητήσουμε βοήθεια από τους ξένους που μας περιγελούν σήμερα;
Το BBC με τα σχόλιά του μας θυμίζει ότι ανάλογη κοινωνική αναστάτωση έφερε τη δικτατορία το 1967. Μήπως θέλουν να μας προτείνουν κάτι;
Η ανάρτηση μας αποκαλύπτει ότι η είδηση για τα θλιβερά γεγονότα των τελευταίων ημερών έχει φτάσει παντού όπου υπάρχουν Έλληνες κι όχι μόνο στις μεγάλες πρωτεύουσες.
Φυσικά οι εκκλησίες είναι οι ...αποδέκτες των διαμαρτυριών όχι μόνο Ελλήνων αλλά και των ξένων (εδώ Γάλλων) που στιγματίζουν με τον τρόπο τους τα εν Ελλάδι συμβαίνοντα.
Ας ελπίσουμε να μην υπάρχει συνέχεια.
Χαιρετισμούς και ευχές για τα Χριστούγεννα στους Έλληνες της Γκρενόμπλ.
Αφού και η γαλλική εφημερίδα Le Monde έγραψε, στο σχετικό με τα γεγονότα στην Ελλάδα άρθρο της, το σύνθημα "Flics, cochons, assassins" [Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι]!!!!!!!!!!!!!!!!
@ Ορφέα,
Ευχαριστούμε για την ενημέρωση.
"Μείζω τούτων όψει..."
@ Αναστάσιε,
Δικαιώνουμε με την ίδια μας την κακότροπη τακτική την εκτίμηση ότι είμαστε πράγματι ένα κράτος της Ανατολής...
Καληνύχτα σε όλους εκεί στη Λόνδρα!
@ Δέσποινα,
Όλοι μάς μάθανε, δηλαδή; Λυγμός ψυχής είναι όλ' αυτά...
Δυστυχώς...
κάποιοι μιλούν για ντόμινο..
να σας πω, δεν μου φαίνεται και απίθανο
και στην υπόλοιπη Ευρώπη, τα προβλήματα παρόμοια, απλά οι θεσμοί εκεί λειτουργούν λίγο πιο σοβαρά...
και τα λαμόγια έχουν "τρόπους"?
@ Ανεπίδοτη,
Το λέω παντού, θα το πω κι εδώ:
Τίποτε δεν διορθώνεται, αν κάπως δεν αυτοδιορθωθούμε. Τα αίτια έχουν μαζωχτεί στον πάτο κι έχουν καταστεί κατακάθι βρόμικο ήδη.
Είναι σα να φτιάχνουμε τον καφέ μας και να τον βάζουμε στην κούπα με το προηγούμενο κατακάθι και τανάπαλιν...
Καταλαβαίνεις, ότι, εάν δεν προπλύνουμε την όλη "κούπα" από τις πρότερες βρομιές δεν κάνουμε τίποτε...
και ο νοών, νοείτω...
υ.γ. Το παράδειγμα με την κούπα το λέω, επειδή πίνω καφέ ολοένα. Καλημέρα!
@ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ:
Μόλις έλαβα μέιλ από την κ. Σοφία Ορφανίδου με το παρακάτω άρθρο, το οποίο ευχαρίστως δημοσιεύω, δίότι λέει σημαντικά πράγματα:
ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΠΝΟΥΣ
Γράφει η Μάρω Σιδέρη
Η ελληνική κοινωνία αποχαιρετά το 2008 με γεγονότα έντασης και βίας: ένας νεκρός μαθητής, παιδιά στο δρόμο, πορείες διαμαρτυρίας κι μετά χάος. Καμένα κτίρια, σπασμένες βιτρίνες, κατεστραμμένες περιουσίες, μολότοφ, κλεφτοπόλεμος, αναρχία. Η επόμενη μέρα μας βρίσκει όλους μουδιασμένους, αγανακτισμένους, τρομαγμένους. Μας βρίσκει όμως πιο σοφούς κι έτοιμους να δούμε τα γεγονότα πίσω από τους καπνούς;
Είναι θαρρώ επιφανειακό να ισχυριστεί κανείς ότι αυτοί οι τύποι με τις κουκούλες κατάστρεψαν αντιδρώντας στο φόνο του Αλέξη, στην οικονομική κρίση, την ανέχεια, την ανεργία, ή- πολεμώντας για το άρθρο 16. Είναι προκλητικά υποκριτικό από την πλευρά τους να ισχυρίζονται ότι με αυτά τα αιτήματα κατεβάζουν βιτρίνες, πυρπολούν βιβλιοθήκες και λεηλατούν καταστήματα, γιατί όταν καταφεύγεις στη βία, δεν έχεις αίτημα (ακόμα κι αν έχεις, η βία δεν αφήνει να ακουστείς). Μπροστά σε τέτοιας έκτασης κι έντασης γεγονότα ωστόσο και με τους κάδους σκουπιδιών ακόμα να καπνίζουν, αφού ζητάμε από τους κουκουλοφόρους να βγάλουν τις μάσκες τους, ήρθε θαρρώ η ώρα να βγάλουμε κι εμείς τις δικές μας . Η αλήθεια είναι ότι όπως εκείνος ο ειδικός φρουρός έτσι και οι πιτσιρικάδες δε σεβάστηκαν κανένα θεσμό, απλά γιατί εδώ και πολλά χρόνια κανένας θεσμός δεν σέβεται τον εαυτό του, ώστε κανένας θεσμός δεν έχει το δικαίωμα να απαιτήσει κάτι που δεν αξίζει. Αυτή η ξαφνική έκρηξη μοιάζει πολύ ξαφνική για να είναι απλή έκρηξη και πολύ… έκρηξη για να χαρακτηριστεί ξαφνική, γιατί απεικονίζει την ανικανότητα της Δημοκρατίας μας να δημιουργήσει δημοκρατικούς πολίτες. Τα παιδιά αυτά δεν έχουν εμπειρία μιας οργανωμένης, τακτοποιημένης, φιλειρηνικής και ώριμης κοινωνίας, δεν ξέρουν τι σημαίνει δραστήρια και δημιουργική πολιτεία, κράτος δικαίου, εμπνευσμένη παιδεία, γαλήνια οικογένεια, ασφάλεια, κοινωνική συμπεριφορά. Είναι παιδιά που μεγάλωσαν μέσα σε κοινωνίες σκανδάλων, χυδαιότητας και υποκρισίας, παιδιά πολιτών χωρίς πρόσωπο, μα πολλών προσωπείων. Είναι η νέα γενιά μιας Ελλάδας που συγχέει την Παιδεία με την εξειδικευμένη γνώση, τη δημιουργικότητα με τη δουλειά, την εργασία με το βόλεμα, την ψυχαγωγία με τη διασκέδαση, την ευτυχία με τα έσοδα, την ηθική με τη μόδα. Είναι μπερδεμένα παιδιά μιας κοινωνίας πολύ ατομιστικής για να αποκαλείται κοινωνία και πολύ κοντόφθαλμης για να έχει όραμα και στόχο. Είναι παιδιά γονιών που ταύτισαν την αγάπη με το δώρο, Πολιτικών που ταύτισαν τους εαυτούς τους με την πολιτική, δημοσιογράφων που ταύτισαν τους εαυτούς τους με την είδηση, εκκλησιαστικών εκπροσώπων που ταύτισαν τους εαυτούς τους με τη θρησκεία, δασκάλων που ταύτισαν τους εαυτούς τους με τη γνώση και αστυνομικών που ταύτισαν τους εαυτούς τους με τη δύναμη, παιδιά πολιτών που βαυκαλίζονται ποδηγετούνται από ισχυρούς και ποδηγετούν τους ανίσχυρους. Τα παιδιά αυτά φορούν κουκούλες, και μολονότι οι κουκούλες με αγανακτούν περισσότερο από τις πράξεις, δεν μπορώ παρά να ομολογήσω ότι αυτές οι κουκούλες είναι οι ίδιες μ’ αυτές που καλύπτουν τις δηλώσεις των πολιτικών μας, τις αποφάσεις των κυβερνήσεών μας, τα κηρύγματα των ιεραρχών μας, τις επιλογές μας, τη σχέση μας με τις υποχρεώσεις μας απέναντι στο κράτος και στους συνανθρώπους μας. Δυστυχώς η υποκρισία με την οποία η Ελλάδα (πολιτική, δημοσιογραφία, παιδεία, εκκλησία, δικαιοσύνη, οικογένεια) αντιμετωπίζει τα ελαττώματά της, σοκάρεται από τις φωτιές και τη βία, μα ας μη γελιόμαστε: πιο πολύ την τρομάζει το ενδεχόμενο να αναλάβει τις ευθύνες της για τις αποτυχίες της που αποκαλύπτονται χωρίς κουκούλες τώρα που οι κουκουλοφόροι κάνουν την εμφάνισή τους, ενώ ηγέτες και ταγοί που δεν πείθουν τους ανθρώπους να αγαπούν τη δημοκρατία και τον πολιτισμό, μοιάζουν τώρα να γραπώνονται πάνω στους διαμαρτυρόμενους νέους και στους άναρχους κουκουλοφόρους με τον τρόπο του ο καθένας για να βγουν από την απραξία, κι αγκαλιάζουν – με περισσή πρόκληση- το λευκό φέρετρο του αθώου 15χρονου, για να αρμέξουν ότι μπορεί να αρμεχθεί.
Το βέβαιο – κι εντυπωσιακό – είναι ότι αν η Αθήνα ήταν το λίκνο της δημοκρατίας κι αν ο Αλέξης συμβόλιζε ως νέος άνθρωπος την ελπίδα της, το ανεγκέφαλο παρόν κατόρθωσε να κάψει το παρελθόν και να σκοτώσει το μέλλον κι αυτό αφορά όλους μας κι όχι μόνο τους ενεργητικούς δράστες. Ας μην κλείνουμε τα μάτια προ των ευθυνών μας: Όπως εκείνος ο αστυνομικός, που τόσο προκλητικά αφαίρεσε μια ζωή, έτσι και αυτοί, που τόσο ανεξέλεγκτα πλήγωσαν την τάξη, τις περιουσίες και τον πολιτισμό μας, είναι κομμάτια του κοινωνικού σώματος, κομμάτια από τις δικές μας σάρκες. Δυστυχώς η ανεύθυνη στάση των γονιών, των δασκάλων, των κομμάτων και των μέσων, τους μετέτρεψαν αργά μα σταθερά σε πράγματα και κάτι χειρότερο: στους δαίμονες της κοινωνίας μας. Οι κραυγές τους και οι φωνές μας πίσω από τους καπνούς και τα δακρυγόνα ωστόσο αποκαλύπτουν τη σχέση μας μαζί τους. Είναι οι Ερινύες μας κι εμείς οι δικές τους, μα αλίμονο αν δεν καταλάβουμε το μυστικό: οι Ερινύες δεν νικιούνται με κατά μέτωπον επίθεση αλλά με αυτοκριτική και με την ειλικρινή κι έμπρακτη μετάνοια του κάθε βασανιζόμενου.
Δημοσίευση σχολίου