skip to main |
skip to sidebar
© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.
ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!
-
Βανάτο: Ακάθιστος Ύμνος 2024 στον Ναό της Φανερωμένης
-
Δειλινό Παρασκευής, 19ης Απριλίου 2024, στον ανθοστεφή Ναό της Φανερωμένης
εν Βανάτω Ζακύνθου, έλαβε χώραν ο Ακάθιστος Ύμνος προς την Θεομήτορα.
Τον ιε...
Πριν από 5 ώρες
-
Γεωργίου Λέκκα: ΤΟΥΛΙΠΕΣ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ (νέο ποίημα)
-
Τουλίπες της λύπης που λείπεις Σαν άσπρα σεντόνια μιας νύφης Που στρώνει
του γάμου κρεββάτι Κι ας ξέρει πως είναι αυταπάτη. Τουλίπες της λήθης πως
λείπεις ...
Πριν από 1 ημέρα
-
KEYNOTE ADDRESS by His All-Holiness Ecumenical Patriarch Bartholomew 9TH
OUR OCEAN CONFERENCE (Athens, April 16, 2024)
-
Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμε,
᾽Εξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ τῆς Ἑλλάδος,
Your Excellencies,
Distinguished dignitaries and d...
Πριν από 2 ημέρες
-
Ταξίδι στην Κριμαία | Evge | Homeward (2019)
-
*Κείμενο του Μανώλη Κρανάκη *
Ένα νεαρό αγόρι, ο Αλίμ, φοιτητής δημοσιογραφίας στο πανεπιστήμιο του
Κιέβου κάθεται στον διάδρομο ενός νεκροτομείου. Μοιάζ...
Πριν από 2 χρόνια
-
Μάτι στη φωτιά
-
Πριν από 5 χρόνια
ΟΛΑ ΕΔΩ
Δεν έκλεισα νύχτα μες στο μάτι.
Όλα εδώ εκπληρώνονται:
Η χθεσινή απολέπιση
ο μέλλοντας παραδαρμός
ο ήσκιος που όλο φλέγεται
κι ακόμα δεν εκάη.
(26.7.2009)
14 σχόλια:
Όταν έκλεισε 1 χρόνο ακριβώς, τότε μόνο σταμάτησα να βλέπω την εικόνα του που είχα μπροστά στα μάτια μου συνεχώς. Να είστε καλά να τον θυμόσαστε. Θυμόμουν ότι ήταν καπου τώρα, αλλά όχι ακριβώς πότε...
Μέσ' στις γιορτές νάτηνε και τη θλίψη. Πόσα ανάμιχτα μας τα προσφέρει όλα η ζωή!
Καταλαβαίνω απόλυτα...
καλημέρα απο ΝΖ...
και εμεις είμαστε οι επόμενοι...
Δεν υπάρχουν λόγια. μόνο γλυκιές θύμησες. Να είναι καλά ο καθένας στον τόπο και στον "τόπο" του.
Οι σκιές έχουν δική τους ζωή.
Ευχαριστώ! Έχω την εντύπωση ότι ουδέποτε απομακρύνεται η εικόνα. Απλώς, γλυκαίνει η παρουσία και αμβλύνεται ο πόνος.
@ Αναστάσιε,
Όλα ένα τουρλού... Αδυσώπητο και πάντως διδακτικό!
@ Αρτάνις,
Ευχαριστώ!
Αντικαλημερίζω το Christchurch!
Γεύσου τα ωραία του τόπου!
@ Ανώνυμε,
Εξάπαντος και άφευκτα...
@ Βαγγέλη,
Κρατά αυτό που λές: "Γλυκές θύμησες"! Μακάρι να μπορούμε να τις ξεδιακρίνουμε και να τις βιώνουμε!
@ Αναΐς,
Σίγουρα. Οι δε ίσκιοι των Ήσκιων μάς αποτελειώνουν...
Χαίρε όσο και αν μπορείς!...
Το ποίημα αυτό δίνει στην αγαπημένη μνήμη το πιο γλυκό φως ενός καντηλιού που δεν σβήνει .
Να είσαι καλά π.κ., να θυμάσαι όλα τα καλά!
@ Άστρια,
Η μνήμη είναι το όχημα για τη φυγή, η σχεδία για την αντίπερα όχθη...
Ευχαριστώ και όλα τα καλά να τάχεις!
Δημοσίευση σχολίου