skip to main |
skip to sidebar
© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.
ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!
-
Φανάρι, 29.3.24: Προηγιασμένη θεία Λειτουργία, με Πατριαρχική Χοροστασία
-
Σήμερα, 29 Μαρτίου 2024, Παρασκευή της Β΄ εβδομάδας των Νηστειών, τελέσθηκε
Θεία Λειτουργία των Προηγισαμένων Δώρων, στον πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό
Αγίου Γε...
Πριν από 1 ώρα
-
Γεωργίου Λέκκα: ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ (νέο ποίημα)
-
Τα πουλιά προσκαλούν τό ’να τ’ άλλο το καθένα και μ’ άλλο τραγούδι σαν εσύ
νά ’σαι πάντα εδώ. Να κρατιόμαστε, λένε, απ’ το χέρι όσο ακόμα βαστάει η
μέρα κα...
Πριν από 2 εβδομάδες
-
Οικουμενικός Πατριάρχης: “Κανείς δεν σώζεται μόνος του, κανείς δεν σώζεται
αν δεν σωθούν όλοι”
-
Την ανάγκη να συμβάλουν όλοι αποφασιστικά για την αντιμετώπιση της
κλιματικής αλλαγής και της προσφυγικής κρίσης υπογράμμισε η Α. Θ.
Παναγιότης ο Οικουμε...
Πριν από 3 μήνες
-
Ταξίδι στην Κριμαία | Evge | Homeward (2019)
-
*Κείμενο του Μανώλη Κρανάκη *
Ένα νεαρό αγόρι, ο Αλίμ, φοιτητής δημοσιογραφίας στο πανεπιστήμιο του
Κιέβου κάθεται στον διάδρομο ενός νεκροτομείου. Μοιάζ...
Πριν από 2 χρόνια
-
Μάτι στη φωτιά
-
Πριν από 5 χρόνια
ΟΛΑ ΕΔΩ
Δεν έκλεισα νύχτα μες στο μάτι.
Όλα εδώ εκπληρώνονται:
Η χθεσινή απολέπιση
ο μέλλοντας παραδαρμός
ο ήσκιος που όλο φλέγεται
κι ακόμα δεν εκάη.
(26.7.2009)
14 σχόλια:
Όταν έκλεισε 1 χρόνο ακριβώς, τότε μόνο σταμάτησα να βλέπω την εικόνα του που είχα μπροστά στα μάτια μου συνεχώς. Να είστε καλά να τον θυμόσαστε. Θυμόμουν ότι ήταν καπου τώρα, αλλά όχι ακριβώς πότε...
Μέσ' στις γιορτές νάτηνε και τη θλίψη. Πόσα ανάμιχτα μας τα προσφέρει όλα η ζωή!
Καταλαβαίνω απόλυτα...
καλημέρα απο ΝΖ...
και εμεις είμαστε οι επόμενοι...
Δεν υπάρχουν λόγια. μόνο γλυκιές θύμησες. Να είναι καλά ο καθένας στον τόπο και στον "τόπο" του.
Οι σκιές έχουν δική τους ζωή.
Ευχαριστώ! Έχω την εντύπωση ότι ουδέποτε απομακρύνεται η εικόνα. Απλώς, γλυκαίνει η παρουσία και αμβλύνεται ο πόνος.
@ Αναστάσιε,
Όλα ένα τουρλού... Αδυσώπητο και πάντως διδακτικό!
@ Αρτάνις,
Ευχαριστώ!
Αντικαλημερίζω το Christchurch!
Γεύσου τα ωραία του τόπου!
@ Ανώνυμε,
Εξάπαντος και άφευκτα...
@ Βαγγέλη,
Κρατά αυτό που λές: "Γλυκές θύμησες"! Μακάρι να μπορούμε να τις ξεδιακρίνουμε και να τις βιώνουμε!
@ Αναΐς,
Σίγουρα. Οι δε ίσκιοι των Ήσκιων μάς αποτελειώνουν...
Χαίρε όσο και αν μπορείς!...
Το ποίημα αυτό δίνει στην αγαπημένη μνήμη το πιο γλυκό φως ενός καντηλιού που δεν σβήνει .
Να είσαι καλά π.κ., να θυμάσαι όλα τα καλά!
@ Άστρια,
Η μνήμη είναι το όχημα για τη φυγή, η σχεδία για την αντίπερα όχθη...
Ευχαριστώ και όλα τα καλά να τάχεις!
Δημοσίευση σχολίου