"Κάθισμα" στην Πάτμο ονομάζεται ένα πολύ μικρό μοναστήρι, όχι αυτόνομο, αλλά εξαρτώμενο καθ' όλα από την κεντρική μεγάλη Μονή του Θεολόγου. Μες από τη σημερινή μας δημοσίευση, ας πάμε νοερά στο Κάθισμα της Παναγίας του Γραβά. Είναι χτισμένο δυτικά της Χώρας Πάτμου, ανάμεσα στον λόφο της Καλαμωτής και της Μονής Ευαγγελισμού Μητρός Ηγαπημένου (με αυτήν θ' ασχοληθούμε σε άλλη ανάρτηση). Η Παναγία του Γραβά έλκει την ιστορία της από το β΄ μισό του 18ου αιώνα. Κτήτοράς της θεωρείται ο άγιος Γρηγόριος ο Νισύριος (+1812), ο Μοναχός Νήφων και άλλοι Μοναχοί, προερχόμενοι τότε από τον Άθωνα.
Στο Κάθισμα του Γραβά μάς περιμένει μια φίλη, την οποία πρώτη φορά συναντάμε δια ζώσης, παρότι ήδη έχουμε κλείσει από καιρό μιαν ιδιαίτερα σημαντική συνεργασία, που δεν είναι όμως ακόμη ανακοινώσιμη. Πρόκειται για την εικαστικό Αγγελική Κοκονάκη, διδάσκουσα Ψηφιδωτό στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών. Τυχαία πληροφορηθήκαμε από καλό κοινό φίλο, ότι παραθερίζει στην Πάτμο. Δώσαμε ραντεβού εδώ, στο Κάθισμα της Παναγιάς, και αμέσως μάς θέλγει όλους η απλότητα και η ευπροσηγορία της.
Εδώ, στον κεντρικό ναό του Γραβά, η Αγγελική έχει από προηγούμενα χρόνια ιστορήσει ένα ψηφιδωτό, το οποίο μάς δείχνει. Εμείς θαυμάζουμε το έργο της και συζητάμε ύστερα επί μακρόν για τη θητεία της σ' αυτή την δύσκολη και απαιτητική μορφή Τέχνης.
Εδώ ψηλά στο Κάθισμα λείπουν όλοι. Δεν έχουμε πρόσβαση στο εσωτερικό του ναού, αλλά περιτριγυρίζουμε στους πεντακάθαρους εξωτερικούς του χώρους, με τα πολλά δέντρα παντού και τον ασβέστη να κυριαρχεί στα κτίρια, τα οποία κείνται σε κατεβατά επίπεδα, όλα κοιτάζοντας -βουλιμικά λες- προς το αχανές και διαρκώς οργισμένο Αιγαίο.
Μα τόσο όμορφα λουλούδια! Φροντισμένα λες λίγο πριν! Παρηγορητικά σκιερές γωνιές, όμορφα πετρόκτιστα, ελπιδοφόρες πνοές απ' το Αρχιπέλαγος, απόλυτη ηρεμία!
Ο μεγαλοπρεπής στην άκρα του απλότητα ναός -μάς πληροφορεί η Αγγελική- είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και πανηγυρίζει στις 23 Αυγούστου, δηλαδή στην απόδοση της εορτής της Κοίμησης, κοινώς στα "Εννιάμερα της Παναγίας".
Εδώ να μέναμε, είναι καλά!!! Πολύ καλά! Σ' αυτό το καθιστικό - μπαλκόνι στο Φως και στο Κύμα! Εδώ να συναντάμε τις βουές των Ανέμων και τις οργές των Εποχών! Κι εμείς ν' αντέχουμε! Χάρμα οφθαλμών και ψυχ-αγωγία η αρίστη!Ευχαριστούμε, καλή μας Αγγελική, για τη Μέθεξη! Θα τα ξαναπούμε λίαν συντόμως!
22 σχόλια:
Όλα, αλλά η τελευταία φωτογραφία με θέα το πέλαγο, είναι ερωτεύσιμη!
Οι άνεμοι και το πέλαγος με συγκινούν πάντα.
Καλημέρα
απεικόνισες εξαιρετικά την ομορφιά της απλότητας. άγιος και μαγικός τόπος η Πάτμος.
καλημέρα Πατέρα Παναγιώτη
ευλογημένες στιγμές, τόποι ψυχής μακριά από την οχλαγωγία της αναψυχής....
Το δείγμα της δουλειάς της κ. Κοκονάκη είναι εξαιρετικό! Κι αυτές οι φωτογραφίες απ' το νησί με κάνουν να θέλω να πάω στην Πάτμο!
σπουδαία δουλειά απο μια άριστη δασκάλα του ψηφιδωτού...και της ζωγραφικής τέχνης.
μπράβο...
Όπως λέει και η Δέσποινα, με τόσες ομορφιές που βλέπουμε στις τελευταίες αναρτήσεις σου, η επόμενη έξοδός μας θα είναι Πατμιάζουσα...
Καθένα από τα καθίσματα της Πάτμου έχει τη δική του ομορφιά! Έτυχε να επισκεφτώ κι εγώ μερικά από αυτά και ξέρω πως στις φωτογραφίες (ομολογουμένως πολύ καλές) είναι δύσκολο να αποδώσει κανείς την πραγματική τους εικόνα.
Χάρμα οφθαλμών οι φωτογραφίες! Για όποιον όμως, είναι εκεί, χάρμα και για τις υπόλοιπες αισθήσεις.Το άρωμα του αιγαιοπελαγίτικου αέρα, την αλμύρα της θάλασσας, τις μουσικές των όντων, τις σιωπές και τις βουές, τους ψιθύρους, και τα λόγια των ανθρώπων, μόνο να τα φανταστούμε μπορούμε...και ευτυχώς που πολλοί από μας μπορούν να το κάνουν. Δυστυχώς, κάποιοι δεν έχουν την ικανότητα να φαντάζονται...
Ανακουφίζει η γνησιότητα που είναι μέσα στην απλότητα, και μαζί κάνουν την Ομορφιά.
@ Αναΐς,
Η θωπεία της φύσης είναι πάντα εράσμια!
Και, πράγματι, μάς θέλγει πάντα!
Καληνύχτα!
@ Βαγγέλη,
Εάν έχεις πάει στην Πάτμο, περιμένουμε φωτογραφίες και δικές σου! Πρωτοπόρος γαρ των απεικονίσεων!
@ Ηλιογράφε,
Μαύρα μάτια... Αναψυχή σού εύχομαι πάντα! Αναψυχή!
@ Δέσποινα,
Πάτμος και Κοκονάκη, ο άριστος συνδυασμός!!!
@ Δ. Μαγριπλή,
Άριστα τα περί της Καλλιτέχνιδος!
Η Πάτμος όμως θα ζηλεύει που δεν "άκουσε" τα προτερήματά της...
@ Αναστάσιε,
Πατμιάζοντας έρχεται Λόγος! Και μένει!
@ Γρηγόρη Στ.
Καλώς εκόπιασες! Ευχαριστούμε για τη γνώμη που καταθέτεις.
Να μάς έρχεσαι!
@ Ιωάννα,
Τούτο όλο το "παναισθησικό" Χάρμα, για το οποίο μιλάς, κατακτιέται όντως με τα ταξίδια.
Και αναθυμάμαι το "φεύγε και σώζου". Βγαίνοντας δηλαδή από την καθημερινότητά μας, σωζόμαστε ή τουλάχιστον ψυχ-αγωγούμαστε!
Χαίρε!
@ Ρεγγίνα,
Έγραφες τη σωστή λέξη: Ανακούφιση! Τούτο ακριβώς μάς χρειάζεται ως έξοδος από το αδιέξοδο το καθ' ημέραν!
Σού εύχομαι Ομορφιά!
μια ανάρτηση πλούσια με Φύση, Τέχνη, και Φιλίες! ό,τι χρειάζεται κανείς!
Τέλειες εικόνες και πάλι!
@ Ρόνι,
Ωωω, ευχαριστώ παμφίλτατε! Όμορφα τα λες!
@ Κική,
Ευχαριστώ πολύ, φίλη μου!
Δημοσίευση σχολίου