Για την "Ονειροπληξία" του Ζαχαρία Στουφή

Επιμέλεια παρουσίασης: π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Με πολλή χαρά δεχθήκαμε στον ίσκιο του Ήσκιου μας την ποιητική συλλογή "Ονειροπληξία" του καλού φίλου κι επίμονου ποιητή Ζαχαρία Στουφή. Κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2012 από τις εκδόσεις Φαρφουλάς. 
Πρόκειται για μια τριλογία παλαιότερων τριών μικρότερων συλλογών του ("Ονειροπληξία", "Χαωδία" και "Νεκρώσιμα"), όλες μαζί τώρα εκδεδομένων, σε 32 σελίδες. 
Ο ίδιος ο ποιητής μάς προϊδεάζει περί τίνος πρόκειται: 
"Σε τούτο το µικρό βιβλίο δεν θα βρείτε αφορισµούς και επιγράµµατα, µονάχα σκέψεις και στίχους. Σκέψεις που δεν κατόρθωσε να επεξεργασθεί η λογική και στίχους που δεν κατάφεραν να κυήσουν το ποίηµα. Πρόκειται, δηλαδή, για όλα όσα δεν τόλµησα ποτέ να γράψω µε µαύρο σπρέι στους τοίχους". 
Αντιγράφουμε κάποιους ενδεικτικούς και χαρακτηριστικούς στίχους από κάθε ενότητα του ανά χείρας βιβλίου:

  Από την "Ονειροπληξία"  

..........

Τα όνειρα 

τα σκαρώνεις μοναχός σου 

κι έχεις μετά 

δικιά σου όλη τη θλίψη. 

..........

Ποιος είναι ονειρόφιλος 

στο θάλαμο 

και όλη τη νύχτα 

παίζει με το σκύλο του; 

..........

Φωλιάζουν στο κεφάλι του 

τα πιο ωραία ποιήματα, 

μα δεν του δίνουνε στυλό 

οι νοσοκόμες. 

  Από την "Χαωδία" 

..........

ΙΧ. Η μνήμη είναι παγίδα, 

ο μεγάλος δημιουργός είναι αμνήμων. 

Η μνήμη γράφει ιστορία, 

πραγματική ιστορία δεν γράφτηκε ποτέ.

..........

ΧV. Κάποιοι ζουν και φοβούνται τη ζωή. 

Μα όταν πεθάνουν δεν φοβούνται τον θάνατο; 

Όπου υπάρχει ερώτημα υπάρχει απάντηση. 

..........

ΧΧΙΙΙ. Απελπισμένος πια, 

ζηλεύω αυτούς που ελπίζουν και λάμπουν. 

Εγώ ό,τι είχα να κάνω το έκανα 

και το έκανα λάθος. 

  Από τα "Νεκρώσιμα"  

.......... 

Σκώληξ, 

το κατοικίδιο των νεκρών. 

..........

Τόσοι τάφοι χωράνε στην ψυχή μας, 

που είμαστε κινητά νεκροταφεία. 

..........

Είναι σαν τάφοι ζωντανοί οι ποιητές, 

που όταν πεθάνουν χάνουν τη σιωπή τους.