© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Για το "Ακίνητο Φως" τού Νίκου Δημογκότση

Διαβάζει και γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας


Ο Νίκος Δημογκότσης, από την Κυπαρισσία, είχε την καλότητα να μου αποστείλει προ καιρού τη νέα (δεύτερη) ποιητική συλλογή του, με τίτλο "Ακίνητο Φως", από τον Εκδοτικό Οίκο Αντ. Σταμούλη / επί-γνωση, Θεσσαλονίκη 2012, με 126 σελίδες. Την έκδοση επιμελήθηκε ο Δρ Δημήτρης Μαγριπλής, ο οποίος μάς είχε πρωτογνωρίσει τον Δημογκότση, εδώ στον ίσκιο τού Ήσκιου, παλαιότερα. [Θυμηθείτε την εκείνη κριτική παρουσίασή του, μ' ένα κλικ εδώ]. Το υπέροχο εξώφυλλο κοσμείται από τον "χορό της λήθης", ζωγραφικό έργο τού Θανάση Γ. Σαμπαζιώτη. 

Δύο μέρη - ενότητες διαθέτει το βιβλίο: α) "Με τη φωνή της καρδιάς μου" και β) "Το βλέμμα βλέπει". Προσωπικά, τους τίτλους αυτούς τολμώ να τους διαβάσω συνενωμένους κι έτσι τολμώ να βγάλω νόημα για τα ποιήματα που έχω μπροστά μου: Με τη φωνή της καρδιάς μου το βλέμμα βλέπει!!!

Καθώς εισέρχομαι, λοιπόν, στον κόσμο τού Δημογκότση σκέπτομαι το εξής απλό και ταυτόχρονα δύσκολο: Η προκείμενη γραφή διακρίνεται από αθωότητα πολλή! Με τούτο δεν εννοώ ότι πρόκειται για μια γραφή άνευρη ή παιδικά επιδερμική, αλλά ότι από αυτήν ξεχειλίζει καλοσύνη και γνησιότητα, απαύγασμα -ως φαίνεται- του καλόψυχου δημιουργού της. Στην εποχή τής επιτήδευσης όχι μόνο της γραφής μας, αλλά και των ιερότερων συν-αισθήσεων μας, στον τόπο μιας άνευ προηγουμένου Κρίσης και Κατοχής, είναι ανάγκη το Φως να μάς ακινητοποιήσει στην Αθωότητα, ώστε να μπορούμε ν' αντέχουμε τα όσα ενάντια παλαίσματα

Εις επίρρωσιν των ανωτέρω μικρών σκέψεών μου, αντιγράφω δυο ποιήματα: 

ΑΝ ΔΕ ΓΙΝΕΙ 

Αν δε γίνει η μάνα μας 
βασίλισσα στο φως να λάμπει 
αν η κόρη μας πριγκίπισσα 
των αστεριών 
κι η σύντροφός μας λευκό μαργαριτάρι 
...σκοτάδι μαύρο πάντα θα υπάρχει 
κι ένας θεός που θα 'ναι πάντοτε λειψός. 

Αν δεν γίνει η αγάπη τους  
οδηγητής και ήλιος 
και το φιλί τους άνεμος ζεστός
αν ο πόλεμος στο δάκρυ τους 
δε λειώσει 
...σκοτάδι ο κόσμος μας θα νιώθει 
κι ένα φόβο που θα 'ναι πάντοτε 
ετεροθαλής αδελφός. 


ΑΝΟΙΓΩ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΥ 

Ανοίγω το στόμα μου 
κι όλα τα ρήματα πένθιμα... 

Στην αγκαλιά τους, αιώνες πολλούς 
θ' αποκοιμίζουν τα όνειρα 
μέσα σε κήπους νεκρούς 
χωρίς να έχουνε όνομα. 
Ότι οι άνθρωποι γύρω μου 
ταμένοι στα εφήμερα, 
τις ζωές τους τις ζουν 
με άνυδρα βήματα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails