α΄
Παραλίμνιος
κήπος των αισθήσεων
μ’ όλα τα δέντρα
και για το θεαθήναι
το φράγμα των υδάτων.
β΄
Βόδια λαμπερά
καταμεσής του δρόμου
διαισθάνονται
χιόνι βασανιστικό
ν’ απειλεί τα χωριά τους.
γ΄
Της Πελεκητής
Παναγιάς τα κεράκια
αντιστέκονται
στην τήξη των πραγμάτων
στην τάξη των ατάκτων.
δ΄
Ο Ταρσίζιος
ζει επιδεικνύοντας
στους επισκέπτες
άγγελους ψηφιδωτούς
ή την Πέτρα Παναγιά.
ε΄
-Κορώνα σ’ έχω,
της λέει ο Σεραφείμ
κι έκτοτε Κείνη
αντιπροσφέρει δόξες
θωπείες ουρανόθεν.
στ΄
Των υλοτόμων
τον ιδρώτα ρουφάνε
οι Νεράιδες.
Ύστερα στον καφενέ
νοιώθουν εξαντλημένοι.
ζ΄
Στ’ άγραφα νέφη
έχουν κρυπτογραφηθεί
τα μελλούμενα-
τεμπέλικα σκυλιά
αν και ξέρουν, κωφεύουν.
η΄
Στο σαλούν αυτό
κάτι σαλοί συχνάζουν
καβαλικεύουν
άλογα πειθήνια
κ’ επιβεβαιώνονται.
θ΄
Κι αν ορέγεσαι
ζωή καταφυγίου
δεν μπορείς να μπεις.
Είναι για ορειβάτες
ή ληγμένους ποιητές.
ι΄
Μαγκωθήκαμε
σε ιχθυοτροφείο.
Άλλος πέστροφα
άλλος με την απόχη
κι όλοι σ’ ένα τηγάνι.
[Άγραφα, Σεπτέμβριος 2014]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου