Εν πρώτοις, αντιλαμβάνομαι ότι το χωριό πενθεί τη βαριά απώλεια ενός δικού του ανθρώπου - του οποίου μάλιστα, εξ όσων κατάλαβα, ο γιος έχει σημαντική συνεισφορά στις δραστηριότητες του Ναού. Θα ήθελα να εκφράσω τα θερμότερα συλλυπητήριά μου στα μέλη της οικογένειάς του.
Δεν είμαι άνθρωπος που του αρέσουν οι διακρίσεις, πολλώ μάλλον που τις κυνηγάει. Ως μεγαλύτερη αναγνώριση θεωρούσα πάντα να μου ανταποδίδουν, οι άνθρωποι που εγώ εκτιμώ, τη δική τους εκτίμηση. Η πρωτοβουλία του Πατέρα Παναγιώτη έχει όμως ιδιαίτερη σημασία για μένα για πολλούς λόγους. Διότι προέρχεται από έναν άνθρωπο του δικού του βεληνεκούς και της δικής του αξίας. Διότι συμβολίζει τους άρρητους οικογενειακούς και προσωπικούς μου δεσμούς με το Βανάτο, που το θεωρούσαμε πάντα σπίτι μας όπου κι αν βρισκόμασταν επί της υφηλίου. Και διότι μου απονέμεται η τιμή ομού με την αδελφή μου, την οποία αγαπάω και θαυμάζω πολύ και ασφαλώς το αξίζει περισσότερο από μένα.
Όπως γνωρίζετε, υπηρετώ εδώ και πέντε περίπου έτη τη χώρα στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες. Κατά το διάστημα αυτό η Ευρώπη βρέθηκε αντιμέτωπη με πολλά σοβαρά προβλήματα. Οι πλέον προφανείς ήταν η πανδημία, η εξ αυτής οικονομική ύφεση, η ενεργειακή κρίση, οι μεταναστευτικές ροές, οι δυο πόλεμοι (Ουκρανία και Μέση Ανατολή) στην άμεση γειτονία της. Η Ελλάδα, η οποία εξήλθε από τη σοβαρότερη οικονομική κρίση που έπληξε Δυτική χώρα από το 1929, είχε επιπρόσθετα να χειριστεί τις πολύ δύσκολες σχέσεις με την Ανατολική γείτονά της. Πιστεύω ακράδαντα ότι τις κρίσεις αυτές τις αντιμετωπίσαμε με επιτυχία. Γνωρίζω ότι σε όλη την ήπειρο αμφισβητείται, ενίοτε βάσιμα, η ικανότητα των «Βρυξελλών», ως σύμβολο μιας απρόσωπης γραφειοκρατίας, να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στις προσδοκίες και τις ανάγκες των πολιτών. Τα ερωτήματα που θέτω πάντα ως απάντηση είναι τα ακόλουθα: βάσει της ιστορικής εμπειρίας, συμπεριλαμβανομένης της πιο πρόσφατης, πού θα ήταν η Ευρώπη γενικότερα, και η Ελλάδα ειδικότερα, εάν δεν υπήρχε η Ευρωπαϊκή Ένωση; Ποιος τα πήγε συνολικά καλύτερα κατά την ίδια περίοδο, οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα; Ή μήπως το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο με δική του αδόκητη πρωτοβουλία εξήλθε της Ένωσης;
Οι προκλήσεις για το μέλλον είναι τεράστιες. Εξαιρετικά περίπλοκο, ρευστό και επικίνδυνο διεθνές περιβάλλον. Υπονόμευση των βασικών πυλώνων της ευρωπαϊκής ασφάλειας και άμυνας, όπως τους είχαμε συνηθίσει από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και μετά. Αναθεωρητισμοί, αμφισβήτηση των θεμελιωδών αρχών της διεθνούς έννομης τάξης και οπισθοδρομήσεις στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παράλληλα, υστερήσεις στην καινοτομία, την ανταγωνιστικότητα, τα δημογραφικά δεδομένα, τις αμυντικές δυνατότητες, τις ενεργειακές πηγές και τις κρίσιμες πρώτες ύλες. Ροπή προς τον λαϊκισμό και έλλειψη στιβαρής και με όραμα ηγεσίας σε πολλά από τα Κράτη-μέλη. Αυτά είναι τα προβλήματα για τα οποία θα απαιτηθεί πανστρατιά σε όλα τα επίπεδα, φυσικά και στο τοπικό, ώστε να βρεθούν οι απαραίτητες λύσεις και οι Ευρωπαίοι να μη τεθούν στο περιθώριο των εξελίξεων. Για την Ελλάδα τούτο αποτελεί, για προφανείς λόγους, ζήτημα ζωτικής εθνικής σημασίας.
Η Ευρώπη χρειάζεται τις τοπικές κοινωνίες, και οι τοπικές κοινωνίες χρειάζονται ανθρώπους σαν τον Πατέρα Παναγιώτη. Ένας άνθρωπος εντυπωσιακά πολυσύνθετος, του οποίου η βασική προτεραιότητα παραμένει η πολυσχιδής προσφορά. Κληρικός, φιλάνθρωπος, ευρυμαθέστατος, επιστήμονας, λόγιος, συγγραφέας, φιλόσοφος, κοινωνιολόγος και υπέροχος οικογενειάρχης μαζί. Έτσι όπως θα έπρεπε να είναι όλοι οι πραγματικοί Ευρωπαίοι. Με τον δυναμισμό του και το θάρρος της της γνώμης του - γνώμη που, ακόμη κι αν τύχει να μη συμφωνήσεις μαζί του, την προβάλλει με σεβασμό μεν στον συνομιλητή, αλλά και με σθένος και έξυπνα επιχειρήματα που θα σε στριμώξουν στην προσπάθειά σου να τα αντικρούσεις.
Προσωπικά, ως ο Βανατιώτης που αισθάνομαι, με συγκίνηση παίρνω μαζί μου την εξαιρετικά τιμητική αυτή διάκριση, για την οποία ευγνωμονώ τον Πάτερ Παναγιώτη, καθώς και την αγάπη και τη φιλία τόσο του ιδίου, όσων και των πολλών αγαπημένων προσώπων που με χαρά βλέπω σήμερα στην εκκλησία. Θα μου είναι όλα πολύτιμα καθώς προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να πετύχουμε, σε ένα δύσκολο περιβάλλον, τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα για τη χώρα.
Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς πάρα πολύ!
1984: Πρακτική στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Τμήμα της Γενικής Γραμματείας που παρακολουθούσε τις εργασίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου).
1985-86: Διπλωματική Ακαδημία του Υπουργείου Εξωτερικών.
1986-88: Υπηρεσία Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ΥΠΕΞ, υπεύθυνος για τις σχέσεις Ε.Κ. - Τουρκίας και Ε.Κ. - Κύπρου.
1988-89: Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, για τις ανάγκες της τότε Ελληνικής Προεδρίας (β' εξάμηνο 1988), ως εθνικός εκπρόσωπος στην Ομάδα Εργασίας Μεσόγειος.
1989-91: Διπλωματικό Γραφείο Υπουργού.
1992-96: Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στον ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, όπου παρακολουθούσε, μεταξύ άλλων, τις εργασίες του Συμβουλίου Ασφαλείας (και επίσης συντόνισε την επιτόπια Ελληνική Προεδρία το α' εξάμηνο 1994).
1996-99: Σύμβουλος Πρεσβείας στην Πρεσβεία της Ελλάδας στην Τεχεράνη.
1999-2003: Ευρωπαίος Ανταποκριτής στην τότε Α11 Διεύθυνση ΚΕΠΠΑ, υπεύθυνος, μεταξύ άλλων, όλων των συναφών λεπτομερειών της συμμετοχής της Ελλάδας στην Τρόικα (β' εξάμηνο 2002) και της Ελληνικής Προεδρίας του α' εξαμήνου 2003.
2004-09: Μόνιμες Ελληνικές Αντιπροσωπείες στη ΔΕΕ και την ΕΕ, πρώτα ως Αναπληρωτής Εκπρόσωπος στην Επιτροπή Πολιτικής και Ασφάλειας και ύστερα ως Συντονιστής Εξωτερικών Σχέσεων στη Μόνιμη Αντιπροσωπείας της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
2009-11: Πρεσβευτής - Σύμβουλος στην Πρεσβεία της Ελλάδας στην Ουάσινγκτoν.
2011-16: Επελέγη από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ) στη θέση του Αναπληρωτή Μόνιμου Αντιπρόσωπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Νέα Υόρκη.
2016-17: Αποσπασθείς από την ΕΥΕΔ στη θέση του Διπλωματικού Συμβούλου του Προέδρου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
2017-2019: Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη.
10.1.2020: Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι κάτοχος πτυχίων Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Ελεύθερου Πανεπιστήμιου Βρυξελλών. Είναι έγγαμος με την Χριστιάνα Μπουρλογιάννη και έχει τρία παιδιά (Λεωνίδα, Αλέξανδρο και Θεοδώρα), τα οποία και αυτά τρέφουν μεγάλη αγάπη για τη Ζάκυνθο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου