© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Τρίτη 26 Αυγούστου 2025

«…κι ήμουν δεμένος για να κρατηθώ»: Ο ΑΘΩΣ ΔΗΜΟΥΛΑΣ ΕΜΠΝΕΕΙ

«…κι ήμουν δεμένος για να κρατηθώ»* 
Σχεδιαστικό σχόλιο της αφίσας του αφιερώματος των 40 ετών από τον θάνατο του ποιητή Άθου Δημουλά, (1/10/25, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών) 
Γράφει ο Ιωάννης-Πορφύριος Καποδίστριας 
Μουσειολόγος (MSc), Συντηρητής Αρχαιοτήτων και έργων τέχνης (BA) 
Το κολάζ–artwork που δημιουργήθηκε για τον Άθω Δημουλά αποτελεί μια προσωπική ανάγνωση της ποίησής του. Στη σύνθεση συναντιούνται δύο εμβληματικά ποιήματά του: το χειρόγραφο των «Απωλειών» και ο «Ηνίοχος των Δελφών». Πλαισιώνονται από μια γραφομηχανή, αποξηραμένα φύλλα λευκώματος και χαρτιά φθαρμένα, με σκισίματα και τσακίσματα. Όλα τοποθετούνται στον ίδιο χώρο και συνθέτουν μια νέα εικόνα. 
Ο Ηνίοχος βρίσκεται στο κέντρο. Ο κεφαλόδεσμος γίνεται μια αθέατη κλειδαριά, που κρατά τις μνήμες φυλαγμένες στο εσωτερικό. Ιδιαίτερη σημασία έχει το ότι, ακριβώς έξω από το κεφάλι του Ηνίοχου, διακρίνεται η λέξη «λήθη». Σαν να έχει δραπετεύσει από το «κλειδωμένο» κεφάλι, η λέξη αυτή οπτικοποιεί τη μνήμη που ξεφεύγει, που δεν μπορεί να συγκρατηθεί πια. Λειτουργεί σαν εικόνα της ίδιας της ποιητικής διαδικασίας: μια προσπάθεια να συγκρατηθεί το ανείπωτο, να φυλαχτεί η μνήμη πριν χαθεί. Η σιωπή του δεσίματος στέκεται δίπλα στη λέξη, σαν δεύτερη φωνή. Έτσι, σχολιάζεται οπτικά ένας από τους πιο σταθερούς άξονες της ποίησης του Δημουλά: η διαρκής διαπραγμάτευση ανάμεσα στη μνήμη και στη λήθη. 
Στο χειρόγραφο αποτυπώνεται η ίδια η στιγμή της έμπνευσης∙ η γραφομηχανή, πλάι του, παραπέμπει στην πειθαρχία που τη μετουσιώνει σε ποίηση. Τα ξερά φύλλα — και αυτά ως μνήμη, και τα ταλαιπωρημένα αποκόμματα — που «προσπαθούν» να πλαισιώσουν και να συγκρατήσουν την σύνθεση, σχολιάζουν το ευάλωτο και το προσωρινό, στοιχεία που επίσης εμφανίζονται στην ποίησή του. 
Η σύνθεση, λοιπόν, καλεί τον θεατή να σταθεί απέναντι από αυτά τα ίχνη της ποιητικής διαδικασίας. Ίχνη σαν στρώματα που αλληλοκαλύπτονται και σχηματίζουν ένα παλίμψηστο μνήμης και γραφής — όπως η ίδια η ποίηση του Δημουλά. Μέσα από αυτά τα θραύσματα, ο θεατής καλείται να συνομιλήσει με τον ποιητή, να κρατήσει μαζί του ό,τι διαφεύγει και να γίνει συμμέτοχος στη συλλογική μνήμη του. __________ 
* Δημουλάς, Άθως. «Ο Ηνίοχος των Δελφών», από τη συλλογή Ορφεύς και άλλα ποιήματα. Αθήνα: Δίφρος, 1958.
To Καλλιτεχνικό Σύνολο ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ ευχαριστεί εγκάρδια τον Ιωάννη - Πορφύριο Καποδίστρια για την πολύτιμη συνεργασία και προσφορά του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails