© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

Δύο ανέκδοτα ποιήματα της Λούλας Βάλβη-Μυλωνά


[Την ποιήτρια Λούλα Βάλβη-Μυλωνά την υπεραγαπώ και -θεωρώ- τα αισθήματα είναι αμοιβαία.

Ζει την καθημερινότητά της σε απόλυτη μοναξιά (μετά τον θάνατο του συζύγου της Νιόνιου Μυλωνά-Μότα, αγωνιστή της Δημοκρατίας), στο σπιτάκι της οδού Βερυκίου ή πότε-πότε κινείται ανάμεσά μας, αλλά στο αθόρυβο πάντα. Εάν την πάρεις τηλέφωνο, έχει καλώς. Θα σού απαντήσει με συντομία, συγκρατημένα και με αγάπη περισσή. Εάν την δεις να βολτάρει στον Μόλο και την χαιρετήσεις, θα σού ανταποδώσει μ' ευγένεια το χαμόγελο. Εάν την προσκαλέσεις σε κάποια σύναξη φίλων, θα το σκεφτεί, θα το καλοσκεφτεί, θα υποφέρει ολόμονη για όλο αυτό που τής συμβαίνει και... ίσως, τελικά, έρθει.

Η Λούλα βιώνει ανέκαθεν καταστάσεις εσωτερικές και αδιάπτωτες, θεάται διαρκώς πρόσωπα και αγώνες ενός παρελθόντος δίσεκτου, αριθμεί ξανά και ξανά τους πολυαγαπημένους που προβιβάστηκαν σε Ήσκιους και μπαινοβγαίνουν ήδη στην Αιωνιότητα, ενώ μεταποιεί το στεγνό της δάκρυ σε στίχους (συνθήματα στους τοίχους, λες), ως αποτελεσματικό "αντίδοτο του μη αποθανείν".

Δύσκολα μιλά για τα ποιήματα που δεν παύει ποτέ της να στοιχειοθετεί λέξη-λέξη, δυσκολότερα μάς εμφανίζει τα γραφόμενά της, δυσκολότατα πάντως δημοσιεύει οτιδήποτε. Γι' αυτό ακριβώς θεωρούμε άθλο και τιμή εξαίρετη, ότι σήμερα μάς παραχώρησε δύο από τ' ανέκδοτα ποιήματά της, ώστε να τα πρωτοπαρουσιάσουμε από αυτήν εδώ την ηλεκρονική μας σελίδα, παρακάτω.

Η Λούλα Βάλβη - Μυλωνά γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ζάκυνθο κατά την δύσκολη περίοδο του Μεσοπολέμου. Συμμετείχε ιδεολογικά και ενεργά στο κίνημα της προοδευτικής ανανεωτικής αριστεράς, ζώντας στην Αθήνα κατά την κρισιμότατη για την πατρίδα μας τριακονταετία 1952-1981. Από τότε και μέχρι σήμερα κατοικεί μόνιμα στην ιδιαίτερη πατρίδα της, την "ωραίαν και μόνην", κατά τον Κάλβο.

Από το 1963 έχει εκδώσει εφτά ποιητικές συλλογές, ενώ ποιητικές συνθέσεις ή ποιήματα της έχουν δημοσιευτεί σκόρπια σ' εφημερίδες, περιοδικά και άλλες εκδόσεις (Ημερολόγια κ.λ.π.). Είναι τακτικό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.

Το 2003 κυκλοφόρησε από τα Επτανησιακά Φύλλα ένας καλαίσθητος τόμος - μια συγκεντρωτική έκδοση του έργου της, υπό τον τίτλο "Στα μονοπάτια της Λούλας Βάλβη - Μυλωνά. Σαράντα χρόνια ποίησης (1963-2003)" (Ανθολόγηση, Επιμέλεια, Πρόλογος: Διονύσης Σέρρας).

π. Παναγιώτης Καποδίστριας]
Η Δίκη 

Χρωματικές 
ταχύτητες περιπολούν 

 Φιλιά 
σφηνωμένα στην εικόνα 
ελέγχονται 

 Θηρίων δαγκωματιές 
οι ακριές 
των άστρων

 Όϊ, Χελιδόνι 
Μονοδέντρι; 

 Ο Σαμουήλ διπλή 
κραυγή 
στη μνήμη των Υδάτων 

 Συμπαντική 
είναι η Δίκη 

Προσταγή 

Κάθε πρωί 
το χώμα με προστάζει 

 Παίρνω τα μάτια 
από τον πηλό 
τα βάζω στο κεφάλι 

 Και να: 
Τι, γένεται 
Το ρόδι βάφει τα χέρια μου 
Και 
το μισό ουρανό 

Του στύβω του μωρού 
Για να θυμάται

 Γιατί θάρθουν 
καιροί και καιροί

18 σχόλια:

Anastasios είπε...

Ωραίοι στίχοι. Χαρά μας να γνωρίζουμε την πνευματική παραγωγή της Ζακύνθου.

Ανώνυμος είπε...

Ποιος ν' αμφισβητήσει "Συμπαντική Δίκη" και να μην υποκλιθεί στην "Προσταγή της φύσης".

Να έχεις υγεία, να ισορροπείς για να χαιρόμαστε το χαμόγελο στη βόλτα του Μόλου... και να δημιουργείς

Ευχαριστούμε Λούλα.

panagiotisandriopoulos είπε...

Εμείς, οι μη Ζακυνθινοί, σ' ευχαριστούμε πολύ, παμφίλτατε Π.Κ., για την μύηση στη σύγχρονη Ζακυνθινή ποιητική παραγωγή.
Από το ιστολόγιό σου παίρνουμε ένα άρωμα ευώδες!

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια τη βλέπω να περνάει από το δρόμο μας, πότε με το ποδήλατο, πότε με τα πόδια και έλεγα μόνη μου πως αυτή η γυναίκα πρέπει να είναι σπουδαία. Χαίρουμαι που είναι πραγματικά σπουδαία όπως λέτε και εσείς.

Φαίδρα Φις είπε...

τι μεγάλη αρετή η ταπεινότητα!
το δεύτερο ποίημα με συντάραξε...

ωραίος άνθρωπος η Λούλα Βάλβη-Μυλωνά!

καλημέρα
σας φιλώ

Coco είπε...

Μ΄αρέσει πολύ. Νά ΄ναι καλά και σεις που την παρουσιάσατε. Κάτι τέτοια δικαιώνουν τη βόλτα μου στο διαδίκτυο

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Να πω κι εγώ ένα ευχαριστώ; Στην κ. Λούλα, σε σένα, Π.Κ.

P. Kapodistrias είπε...

@ π. Αναστάσιε,

Υποχρέωσή μου, ν' αναδεικνύω, από τη γωνιά μου, τις ντόπιες κεκρυμμένες Αξίες!

P. Kapodistrias είπε...

@ Παύλε Φουρνογεράκη,

Ουδείς αμφισβητεί την "Δίκη της Προσταγής"!

Όλοι να έχουμε υγεία, ώστε να χαιρόμαστε γενικώς!!!

P. Kapodistrias είπε...

@ Παναγιώτη Ανδριόπουλε,

Χαίρομαι που, ως φίλος της ημετέρας νέας κουλτούρας και δη των Γραμμάτων μας, συμμετέχεις αγαπητικά στην ανάδειξη της σύγχρονης πνευματικής μας παραγωγής!

Πάντα μ' ευωδίες, λοιπόν!

P. Kapodistrias είπε...

@ Διονυσία,

Ευχαριστώ για την κατάθεση της προσωπικής σου θέας της Λούλας να περνά!

P. Kapodistrias είπε...

@ Φαίδρα Φις,

Στο κάτω κάτω της γραφής της Λούλας Βάλβη Μυλωνά, θέλεις δε θέλεις, συγκλονίζεσαι απολυτρωτικά!

Από τις γλυκύτερες παρουσίες της νεοΖακύνθου η Λούλα μας! Πάντοτε στο εκρηκτικό της... αθόρυβο!

P. Kapodistrias είπε...

@ Κοκό,

Επειδή αρέσει η Ποιήτριά μας, πρώτα και κύρια σ' εμένα, ήθελα πολύ ν' αρέσει και σ' εσάς.

Καλώς μάς έρχεσαι!

P. Kapodistrias είπε...

@ Διονύση Μάνεση,

Στη Λούλα μας οφείλουμε πολλά, μυριάδες "Ευχαριστώ"!
Επειδή υπάρχει και δημιουργεί, καθώς με την ήρεμη γραφίδα της κάνει την Επανάσταση να διαρκεί!!!

Ανώνυμος είπε...

Λούλα, είσαι θεά. Αξίζεις πολλά. Έτσι να είσαι πάντα, όπως είσαι.

Φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Είναι υπέροχα, ιδιαίτερα "Η προσταγή" Μου άφησε γεύση απο Ρόδι..

P. Kapodistrias είπε...

@ None,

Όχι απλώς "θεά", αλλά κάτι περισσότερο: Φίλη και αδελφή μας γλυκύτατη!

P. Kapodistrias είπε...

@ Αριάδνη Δήμου,

Χμμμ! Γεύση από ρόδι!!!! Το ό,τι καλύτερο!

Καλημέρα, με τέτοιες υπέροχες γεύσεις-αισθήσεις!

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails