Βρισκόμαστε στην εβδομάδα και μάλιστα στην ημέρα του Ακαθίστου Ύμνου. Το υπέροχο άκουσμα "Τη υπερμάχω" ακούγεται και ξανακούγεται, με την αίσθηση του Ευαγγελισμού -που ήδη γιορτάσαμε- και της Άνοιξης, που επείγεται να κυριαρχήσει, διώχνοντας μακριά το ψύχος του Χειμώνα, ο οποίος φέτος δεν ήταν μονάχα ημερολογιακός, αλλά οντολογικός και κοινωνικο-πνευματικός.
Το "Χαίρε, νύμφη ανύμφευτε" δημιουργεί αισθήματα ψυχικής έξαρσης και μάς ξαναφέρνει στο νου τον Πίνδαρο της Βυζαντινής Ποίησης, Ρωμανό τον Μελωδό.
Επιτρέψατέ μου, προσωπικά, κάθε που θ' ακούω τον περιώνυμο Ύμνο, να ταξιδεύω ξανά και ξανά στην φτωχική Μοζαμβίκη και στα παιδιά του Σχολείου των Ορθοδόξων εκεί στον Νότο της Αφρικής, όπου, για ένα μικρό διάστημα, είχα την μοναδική ευκαιρία να συγχνοτισθώ μαζί τους, στα τέλη του Ιανουαρίου - αρχές Φεβρουαρίου 2012 και να διαπιστώσω την πηγαία διάθεσή τους για μάθηση. Ταυτόχρονα, θαύμασα την επιμέλεια επί το έργον της υπεύθυνης των σπουδών τους κ. Μάρως Σπανούδη, αλλά και την εν γένει μέριμνα του οικείου πνευματικού πατέρα και προσωπικού φίλου μου Επισκόπου Μοζαμβίκης κ. Ιωάννη, του Ζακυνθίου.
Από αυτές τις ημέρες της δικής μου μαθητείας πλάι στα υπέροχα αυτά παιδιά του Maputo προέρχεται το ερασιτεχνικό βίντεο που ακολουθεί και αποτύπωσε, την Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012, ο Parascos Skouloudis, Μοζαμβικανός ελληνικής καταγωγής. Στη φωτό, η Πλατυτέρα του Ελληνορθόδοξου Ναού, δια χειρός Helen Lieros. "Χαίρε γέφυρα μετάγουσα τούς εκ γης προς ουρανόν"!!!
π. Π. Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου