«Να ξεχάσεις το χτες να ξεχάσεις το αύριο- σκέψη καρτέρεμα
όνειρο-τίποτα.
Πλένεις τα χέρια σου με πράσινο σαπούνι- το στίγμα του θανάτου
δε φεύγει
του δικού σου θανάτου»
( Γιάννης Ρίτσος, «Η πύλη»)
Τι να μας πει ο Νυμφίος Χριστός σε έναν κόσμο όπου φαίνεται να απομένει το τίποτα; Όπου όλα είναι τώρα; Πού ρίζες; Πού ελπίδα; Υπομονή για τι; Δύσκολος ο δρόμος του κάλλους. Όταν παλεύεις με πρότυπο την πάντων ταπείνωση. Την ομορφιά με το ακάνθινο στέφανο. Τα δεμένα χέρια, που δεν τα αφήνουμε ελεύθερα να μας αγκαλιάσουν γιατί έχουμε αρνηθεί την αγάπη. Κι ένα καλάμι, σημάδι ερημιάς σε έναν κάμπο γεμάτο βαλτόνερα, όπου η ανάσα πνιχτή, το πρόσωπο κλεισμένο σε μια ψευδαίσθηση ζωής που δεν μπορεί να λυγίσει τον θάνατο. Στην πραγματικότητα, εμείς είμαστε οι σκλάβοι, τα δικά μας χέρια έχουμε δέσει, την δική μας καρδιά ξεχάσαμε.
Ακολουθούμε τον Νυμφίο; Ας στοιχηθούμε πίσω Του κι ας αγαπήσουμε ταπεινά. Και θα βγει το φως, το αιώνια όμορφο και για μας.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
14 Απριλίου 2025, Μεγάλη Δευτέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου