Κυριακή των Βαΐων με την ποίηση του Γιάννη Ρίτσου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ - ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ 1 

«Αυτό που λέγαν περιληπτικά δόξα ή εξέγερση ή θυσία

Μια μέρα τόσο διάφανη σα να μην είχε γίνει τίποτε αξιοκατάκριτο

Την προηγούμενη νύχτα

Λίγο πιο πέρα ακουγόντανε κιόλας τα ζήτω

αλλάζανε χρώματα τα τζάμια το κόκκινο κυριαρχούσε

η μουσική γυρνούσε αλλού ψηλά σκαμνιά μέναν άδεια

τα παράθυρα μεταποιούνταν σε πόρτες έλεγε θα βγω κ’ έβγαινε

στον ουρανό με μεγάλη ευκολία

προπάντων με πλήρη φυσικότητα ύστερα πάλι

τα παράθυρα γίνονταν παράθυρα

πιο στενά από πριν πιο κλειστά

ύστερα μόνο τοίχος

ύστερα καρφιά στον τοίχο

…κι ο νεκρός ανεβαίνει τις κερκίδες τυλιγμένος με καλώδια και ζήτω»

(Γιάννης Ρίτσος, «Το Σώμα και το Αίμα») 

Αισθήματα που αλλάζουν. Από τη δόξα στην απόρριψη. Από την εξέγερση για χάρη Τινός στο «ουκ οίδα τον άνθρωπο». Από τη θυσία στο «μόνο εγώ». Από τα ζήτω και την έξοδο στον ουρανό, ο φόβος, ο φθόνος, η φωνή που κάνει το ψέμα αλήθεια. Απομένουν τα καρφιά στον τοίχο. Κι ο νεκρός βασιλιάς που γίνεται θέαμα, τυλιγμένος με καλώδια, για να ξαναπεθάνει αν χρειαστεί με μια νέα εκκένωση μίσους, και  με τα νέα ζήτω, τα  «ουά» της Γραφής.

Ζητούμενο η σταθερότητα της καρδιάς, έναντι του Θεού και του ανθρώπου. Ζητούμενο ο νους που βλέπει, διαλέγει, επιμένει, προνοεί. Και μία ύπαρξη που δεν ζητιανεύει την αγάπη ούτε την ξεπουλά. 

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

13 Απριλίου 2025. Κυριακή των Βαΐων