© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Τρίτη 26 Μαΐου 2020

Fake Ελύτης από τον Τσιόδρα στην ενημέρωση του Υπουργείου Υγείας περί Covid-19 (26.5.2020)


Γράφει ο π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

Ο Καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας, άνθρωπος της καρδιάς μας και παρηγορητική φυσιογνωμία στον καιρό του Λοιμού εκ του Κορονοϊού, πριν λίγα λεπτά (μετά τις 6 μ.μ. 26ης Μαίου 2020), ομιλώντας κατά την τακτική ενημέρωση του ελληνικού λαού εκ μέρους του Υπουργείου Υγείας περί του Covid-19 και κάνοντας μια συγκινητική αποτίμηση περί της παρουσίας του ίδιου στην πολυεύθυνη κορυφή της ενημέρωσης, έκλεισε τον λόγο του, χρησιμοποιώντας ένα ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη. 


Όμως αυτό το ποίημα δεν γράφτηκε ποτέ από τον Νομπελίστα Ποιητή μας. Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο ως δικό του, αλλά ποτέ δεν το συναντά ο αναγνώστης στις ποιητικές συλλογές του. Και μπορεί να είναι αυτό καθεαυτό καλοστεκούμενο, όχι όμως του ύψους και του έσω βάθους του Οδυσσέα των Ονείρων μας

Η διευκρίνηση τούτη δεν στρέφεται κατά του καλοκάγαθου και αγαπητότατου Καθηγητή, αλλά κατά εκείνων που έχουν πλάσει έναν Ελύτη κατά βούλησιν, έναν δήθεν Ποιητή μας, με ψευδεπίγραφα ποιήματα "μούφα", τα έχουν ρίξει στη χοάνη του διαδικτύου, οπότε πια οι ανυποψίαστοι (όπως ο συμπαθέστατος κ. Τσιόδρας) μπορεί να πέσουν πανεύκολα στην παράδοξη αυτή παγίδα. Ας όψονται οι παράφρονες του διαδικτύου...

Αναγράφουμε το δήθεν ελυτικό ποίημα, όχι προς δημιουργική ανάδειξη, αλλά στιγματίζοντάς το ως μη-Ελύτη και δείγμα προς αποφυγήν:

"Mπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα

και με τα πιο μικρά..
Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών.
Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές.
Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους.

Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια. 
Που ξέρω ν’ ανακαλύπτω τα κρυμμένα πετροράδικα στις κρυψώνες τους.
Μου φτάνει που μ’ αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι.
Πολύ…
Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους.
Πολύ…
Που ξοδεύω τις ανάσες μου μόνο γι’ αυτούς.
Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι.
Που δε με νοιάζει να με θυμούνται.
Που μπορώ και κλαίω ακόμα.
Και που τραγουδάω… μερικές φορές…
Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν.
Και ευωδιές που με γοητεύουν…"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails