«"Eίδωλα είμαστε και ίσκιοι."
Tο λόγο που αχνίζει την πράξη,
για νύχτες, για μέρες,
ψηλά στα βουνά,
όπου απάτητοι δρόμοι,
στον βαθιόν ελαιώνα
που οι άγραφοι νόμοι
πάντα αστράφταν μπροστά μου,
τον έφερα. H τρίσβαθη γνώμη
τώρα αντρίζει βαθιά τα ήπατά μου».
(Άγγελος Σικελιανός, «Βαθύς λόγος»)
Πόση υπερηφάνεια κρύβει ο κόσμος αυτός, που νομίζει ότι έχει λάδι που δεν θα σωθεί στο καντήλι του, που η λαμπάδα του μπορεί να είναι πάντα αναμμένη. Πόση υπερηφάνεια κρύβει αυτός που ομνύει στην πίστη, αλλά δεν έχει μάθει να περιμένει τον Νυμφίο, που ξέχασε ότι κάναμε τον εαυτό μας είδωλο και η σκιά μας ξεπέρασε τα μέτρα μας.
Μοιάζει το «ουκ οίδα υμάς» μια απειλή ξεπερασμένη, ενώ είναι παράπονο. Ότι η αγάπη θέλει ετοιμότητα. Ότι ο χρόνος είναι δώρο για να συγκεντρώσουμε καρπούς απ’ το χωράφι της καρδιάς, για να χαρούμε το φως που μας έδωσε ο κάλλει Ωραίος, όχι μόνοι μας, αλλά στον νυμφώνα της Εκκλησίας.
Και είναι η ευθύνη δική σου και δική μου. Το σκοτάδι θα μας καταπιεί, δίχως ένα δράμι λάδι, μαζεμένο απ’ τη φούχτα της αγάπης που ξέρει να δίνει, αφήνοντας σβηστή μόνο την υπερηφάνεια.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
30 Απριλίου 2024
Μεγάλη Τρίτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου