Στον ίσκιο του Ήσκιου: Χρώματα της Ανατολής μια μέρα πριν την Δύση

© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

Χρώματα της Ανατολής μια μέρα πριν την Δύση

ΑΝΕΥΘΥΝΗ ΔΗΛΩΣΗ

Με τις ωδίνες δε γεννάς πάρεξ με οδύνη
ό,τι μού δίνει παίρνω η ζωή
ψυχή επιστρέφω
αίματα πια δε μού 'μειναν
βλέμματα μόνο
με τόσα χρόνια στην ειρκτή ξεμάτισα.

Απνευστί με ρουφάν οι εξελίξεις
γύπες των παραισθήσεων με κρυφοτρώνε
οχιά η πίκρα δηγματίζει τα όνειρα
με καταφέρνει
η νύχτα βάφει νύχια για ν’ αρέσει μου
ανακωχή απαιτώντας.

Σού κρατούσα το χέρι και σού πήρα την Αφή –

[Φωτογραφίες: Π.Κ. 25.7.2008. Ποίημα: Π.Κ. Φθινόπωρο – Χειμώνας 2008]

19 σχόλια:

Τατιάνα Καρύδη είπε...: Θυμάμαι μιάν "Αντίστοιχη" Αφή που ήταν παγωμένη αλλά αυτό το χέρι ήταν το Αγαπημένο μου και γιαυτό το κρατάω ακόμα ζεστό και για Πάντα. Μου φέρνετε δάκρυα..; 2 Δεκεμβρίου 2008 στις 9:56 π.μ.
Churchwarden είπε...: !!!!!!

Μία παρατήρηση μόνον: κάποτε κάποτε, αυτό που λένε "μ' έναν πόνο", είναι πιο οδυνηρό κι από χίλια ουρλιάσματα.; 2 Δεκεμβρίου 2008 στις 10:39 π.μ.
Anastasios είπε...: Τελικά αυτή η εικόνα και η εμπειρία της θάλασσας, που έχετε εσείς οι νησιώτες, σχετιζόμενη είτε με χρώματα, είτε με Ανατολή, είτε με Δύση, είναι πάντα συγκλονιστική κι ανεπανάληπτη.; 2 Δεκεμβρίου 2008 στις 11:13 π.μ.
Φαίδρα Φις είπε...: σου κρατούσα το χέρι και σου πήρα την Αφή...

και μένα μου πήρατε την όραση
με το λυκαυγές...

υπέροχα όλα σας!

αίματα πια δε μου΄μειναν
βλέμματα μόνο

και χωρίς ψίθυρο με αφήσατε

συγκινήθηκα πολύ

εναγκαλισμός τρυφερός; 2 Δεκεμβρίου 2008 στις 11:42 π.μ.
P. Kapodistrias είπε...: @ Αριάδνη,

Αν μένει κάτι στον "πάτο της εικόνας" είναι αυτό: Οι αφές. Αυτές που σε κάνουν ν' ανατριχιάζεις με την απροσδιόριστη θερμότητά τους ή και να κατακαίγεσαι απ' τη θλιμμένη τους ψυχρότητα...
Όμως, αυτές κληρονομούμε κι αυτές παραδίδουμε...

Ας τις φυλάξουμε για τις ώρες τις σκληρές της Ανεστιότητας!; 2 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:04 μ.μ.
P. Kapodistrias είπε...: @ Churchwarden,

Το έχω! Και το συλλογίζομαι πολλάκις. Αλλά για σκέψου αυτά τα ουρλιάσματα πόσο αβυσσαλέα είναι...; 2 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:07 μ.μ.
P. Kapodistrias είπε...: @ Αναστάσιε,

Μπορεί να έχεις το δίκιο σου, αλλά επί των προκείμενων εικόνων, ουδεμία χάρις...

Δείχνω μόνο μπροστά, γιατί έτσι πρέπει. Ακριβώς όμως πίσω μου,κυριάρχης ο Θάνατος επί το έργον, ετοιμάζει τα σύνεργά του...

Όπερ και εγένετο...; 2 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:10 μ.μ.
P. Kapodistrias είπε...: @ Φαίδρα Φις,

Ως ποιήτρια συνέλαβες τα Καίρια!

Απ' το σχόλιό σου κρατώ κάποιες ιδιαίτερες λέξεις που μού κάνουν:

όραση

χωρίς ψίθυρο

εναγκαλισμός; 2 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:12 μ.μ.
Artanis είπε...: Πανέμορφες εικόνες π.κ...
Καταπληκτικές...
Καλό απόγευμα...; 2 Δεκεμβρίου 2008 στις 3:12 μ.μ.
P. Kapodistrias είπε...: @ Αρτάνις, γεια!

Ευτυχώς, δεν κατάλαβες τι υπονοούν ή τι δεν δείχνουν!...; 2 Δεκεμβρίου 2008 στις 4:42 μ.μ.
kiki είπε...: Υπέροχες εικόνες!; 2 Δεκεμβρίου 2008 στις 5:55 μ.μ.
P. Kapodistrias είπε...: @ Κική,

Σε μια πρώτη θέαση, ναι! Σε μια δεύτερη όμως...; 2 Δεκεμβρίου 2008 στις 7:15 μ.μ.
Τατιάνα Καρύδη είπε...: Οι Αφές δεν ξεχνιούνται ποτέ! Και οι Εικόνες είναι πάντα πίσω απο τα βλέφαρα εκεί που παραφυλάνε τα δάκρυα σχεδόν χωρίς αφορμή..; 2 Δεκεμβρίου 2008 στις 8:49 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Aνατολή- Δύση, χαρά –λύπη, γέννηση –θάνατος, λέξεις και έννοιες αντίθετες που όμως συνυπάρχουν.
Το ποίημά σου π. Παναγιώτη βγάζει πικρές αλήθειες που όμως πρέπει να λέγονται.
Επειδή η εξέλιξη δεν είναι πάντα πρόοδος πρέπει να αντισταθούμε στις εξελίξεις που μπορεί να οδηγήσουν στη «δύση» του κοινωνικοπολιτισμικού μας «είναι».
Δεν πρέπει να ξεπουλήσουμε τα όνειρα και τις αξίες μας στο βωμό των ωραιοποιημένων παραισθήσεων; 3 Δεκεμβρίου 2008 στις 11:17 π.μ.
Δέσποινα είπε...: Πέρασα, είδα, αφήνω έναν αναστεναγμό και φεύγω!; 3 Δεκεμβρίου 2008 στις 8:54 μ.μ.
P. Kapodistrias είπε...: @ Δέσποινα,

Εισπράττω τον αναστεναγμό, τον αποταμιεύω και γεια σου!!!...; 4 Δεκεμβρίου 2008 στις 6:52 π.μ.
P. Kapodistrias είπε...: @ Μαρία Νεονάκη,

Κάπου εκεί ξαστοχάμε την ύπαρξή μας: Μέσα στ' αντίθετα, τα οποία πολλάκις μάς εγκλωβίζουν δίχως να στεκόμαστε στα μικρά και (τελικά) σημαντικότερα... Και αυτό είναι ο καλασμός μας...

Καλημέρες!; 4 Δεκεμβρίου 2008 στις 6:55 π.μ.
P. Kapodistrias είπε...: @ Αριάδνη,

Πάντα αποδέχομαι τον δυνάμει ποιητικό σου λόγο! Τον κρατώ!

Καλήν ημέραν σας!; 4 Δεκεμβρίου 2008 στις 6:56 π.μ.
panagiotisandriopoulos είπε...: "Ψυχή επιστρέφω"!!!
Μας εκφράζουν απόλυτα και οι καρδιακοί στίχοι σου Π.Κ. και οι ...αιματοβαμμένες από το δελινό φωτό σου.; 7 Δεκεμβρίου 2008 στις 6:35 μ.μ.